Zwaar onderwerp poëtisch beschreven

Raaf is een hartverscheurend verhaal over een jongen in zijn tienerjaren die opgroeit in een onstabiele gezinssituatie. Raaf en zijn moeder wonen met zijn tweeën en zijn daardoor op elkaar aangewezen. Hoewel de moeder van Raaf wellicht niet zo geschikt is als moeder, heeft hij niemand anders in zijn leven om een voorbeeld aan te nemen. In korte fragmenten worden met mooie en poëtische maar donkere zinnen de puberjaren van Raaf beschreven. De schrijfster laat het verder aan de lezer zelf om hier betekenis uit te halen en het boek heeft daardoor ook niet echt een begin of een eind. Het verhaal beschrijft de situatie zoals hij is. In elk fragment merk je dat Raaf zich steeds meer losmaakt van zijn moeder. Of hij zich uiteindelijk echt helemaal kan en zal losmaken blijft de vraag en die vraag wordt ook niet echt beantwoord in het boek. Dat vind ik ook meteen de kracht van dit boek, het maakt het niet mooier dan het is en er wordt niet onnodig veel uitgelegd.

Raaf is een boek wat je niet snel uit je hoofd kunt zetten, ook niet als je het al lang uit hebt. Het kan zorgen voor pijnlijke herkenning of juist voor extra waardering en dankbaarheid voor de fijne jeugd die je zelf hebt gehad. Wat mij betreft een absolute aanrader, maar het is wel een emotioneel zwaar boek. Als je dus zoekt naar iets om te ontspannen voor het slapen gaan dan kun je dit verhaal beter links laten liggen.