Software in de hersenen

In het nieuwste boek van meervoudig Gouden Strop-winnaar Charles den Tex moet je flink je best doen om een sympathiek persoon te vinden. De ‘verloren vrouw’ uit de titel is ene Djenna, een jonge vrouw, die 's nachts bewusteloos en onder haar eigen kots in een vies steegje wordt gevonden door een jongeman. Zul je net zien, de man – we noemen hem Luc, maar allengs blijkt hij ook andere namen te hebben – pikt haar op en neemt haar mee naar zijn huis. Daar ontwaakt Djenna, maar blijkt ze aan een diep geheugenverlies te lijden. Wie is zij, vraagt de lezer zich met haar af?  

Den Tex vertelt dezer dagen gretig in interviews ‘dat hij dol is op boefjes’, en dat zullen we weten ook. Luc blijkt een oplichter, de arme Djenna is ook niet zuiver op de graat, de straatschoffies Sem en Rafik deugen ook al niet, er is een corrupte politicus, en dan heb je nog de mannen van Sportcafé Halfweg die ook al geen knip voor de neus waard zijn.  

We hebben dan ook al kennisgemaakt met Huib Bilderman, de foute voorzitter van de Raad van Bestuur van de CompileGroep, een particulier paramilitair bedrijf à la het omstreden Amerikaanse concern Blackwater dat allerlei vertakkingen in de defensiewereld heeft. Bilderman zit aan het begin van het boek op het politiebureau, waar hij ondervraagd wordt door een stel rechercheurs. Gaat het hier om een moord?  

Verloren Vrouw huppelt van het begin meteen langs verschillende verhaallijnen, ook wippen we flink heen en weer in de tijd. Daar moet je uiteraard even achterkomen (de hoofdstukjes hebben geen datumregel), maar als je het eenmaal door hebt krijgt het verhaal snel vaart. Het is lastig om het boek te beschrijven zonder al te veel weg te geven, maar het komt erop neer dat Djenna, de op straat gevonden vrouw, een ‘project’ is. Ze kan op afstand worden gestuurd om opdrachten uit te voeren. Na haar vondst in het steegje is ze echter offline, en maken verschillende kampen jacht op haar. 

Let wel, het boek is geen sciencefiction, Djenna is geen robot, geen Terminator, ze is een mens met software in haar hoofd. Den Tex verwerkt in zijn hightech-thriller technieken die anno 2019 al heel goed mogelijk blijken te zijn. Noem het Deep brain stimulation, waarbij proefpersonen implantaten in hun hersenen krijgen aangebracht. Elon Musk, de man van Tesla, schijnt er al mee te experimenteren, met elektroden dunner dan een haar, die via een ventieltje in je brein kunnen worden geplaatst, vertelde Den Tex in De Telegraaf.  

Dat is natuurlijk fijn speelgoed voor een schrijver als Den Tex, die in zijn eerdere boeken technologie, digitalisering, identiteitsfraude en het duistere handelen van multinationals ook al prima met elkaar wist te verweven. Het verhaal mag met dat gehuppel door de tijd alle kanten op rollen (oké, de beschrijving van de frauduleuze verkoop door Luc van een huisje in Zuid-Frankrijk wijkt misschien iets te veel van het rechte pad af), toch weet de schrijver als een ware dirigent zijn orkest tot de verrassende finale toonzuiver te houden.  

Met Verloren Vrouw bewijst Den Tex eens te meer dat hij met recht de Michael Crichton van de Lage Landen genoemd kan worden.