Tot halverwege

Vanwege de metafoor van de fluit (en wie daar de meeste aanspraak op kan maken) ben ik dit boek gaan lezen.
Sen plaatst interessante kanttekeningen bij de theory of justice van Rawls. Helaas komt Sen op een bepaald moment in zijn eigen theorie met een oplossing die mij teleurstelde.
Om tot een compromis te komen vanuit zeer verschillende belangen zou volgens Sen de beste uitkomst te berekenen zijn. In dit boek licht hij de wiskundige theorie die daarvoor toegepast moet worden, slechts summier toe, vanwege een te grote complexiteit.
Daar ben ik afgehaakt, omdat ik sceptisch ben over de wenselijkheid van zulke kwantificerende benaderingen. Omdat toelichting bij de wiskundige theorie ontbreekt - en die waarschijnlijk bijzonder moeilijk te doorgronden is voor een leek - moet de lezer die theorie aannemen om verder mee te kunnen gaan in de ideeën van Sen.
Om die reden kwam ik tot halverwege.