C'est la vie, zo is het leven

Ik ben iemand die zich eigenlijk zelden laat leiden door recensies omdat ik al een paar keer heb meegemaakt dat een boek dat vol lof beschreven word een tegenvaller blijkt te zijn.
Over C'est la hoorde en las ik ook veel lof maar op de één of andere manier trok die mijn aandacht en toen ik ontdekte dat er ook een facebook-pagina bestond met foto's die bij het verhaal hoorde werd ik helemaal nieuwsgierig naar het boek.
En wat voor een boek !!! Chris van Vlijmen schrijft vlot en boeiend het levensverhaal van zijn moeder en haar gezin. Hij schrijft het op een manier waarop je je betrokken voelt bij de familie, vaak zat ik zo in het verhaal dat als ik even op keek ik verwonderd was dat ik op mijn eigen bank zat en niet op de bank bij Chris of zijn broer terwijl zij aan het vertellen waren. Bij sommige passages kwam er een warme glimlach op mijn gezicht en bij andere moest ik met mijn ogen knipperen omdat mijn zicht vertroebeld werd door tranen. Wat een sterke dame was Ans, ze is van weinig leed gespaard maar ooh wat keek ze positief naar het leven en wat een kracht had ze om na elke tegenslag weer verder te gaan. Voor mij is ze een voorbeeld geworden en ik hoop dat ze dat nog voor vele mag worden.
Dit is een boek dat niet in de boekenkast verdwijnt maar eentje dat ik nog regelmatig terug ga lezen, echt een vijf sterrenwaardig boek, een echt aanrader.