Anne, duidelijk een geliefd en gemist persoon

Het boek Anne, kroniek van een zoektocht, is een boek geschreven door haar oom Hans. Om dit boek te kunnen schrijven heeft hij niet alleen de familie erbij betrokken maar ook haar vrienden, de politie, hulpverleners, gerechtsmensen, ....
Toen ik het boek kreeg om mee te doen aan de leesclub wist ik niet echt goed wat te verwachten. Het was tenslotte geschreven door een oom van haar, dus dacht ik het gaat een heel emotioneel boek worden over de verdwijning en moord op hun geliefde Anne.
Dat het een emotioneel boek is daar kan niemand iets over betwisten, het is een heel gevoelig onderwerp waar Hans Faber zich aan gewaagd heeft.
Maar toch is het een boek geworden dat makkelijk leesbaar is, waar je je zo kan inleven. Tijdens de zoektocht naar de verdwenen Anne had ik vaak het gevoel dat ook ik mee op zoek was naar Anne, dat ook ik instructies kreeg waar ik in het bos ging meezoeken.
Het was allemaal zo goed geschreven dat ik, ook al wist ik de afloop van de zoektocht, toch nog hoop voelde dat Anne levend gevonden zou worden.
Toen Anne eenmaal gevonden werd, werd het afscheid heel sereen beschreven, het heeft me toch enkele traantjes gekost om dit hoofdstuk te lezen.
Bij het hoofdstuk waarin de rechtzaak behandeld werd, kon ik vaak mijn woede niet bedwingen, waarom heeft het gerecht zoveel fouten gemaakt in het verleden? Hoe kon dit gebeuren? Als alles correct gegaan was hadden Anne en haar familie deze gruwel nooit moeten meemaken. .....
Dat het boek geschreven is door een voormalig journalist, is wel te merken vind ik, hoewel Hans een oom van Anne is heeft hij alles mooi verwoord, veel personen in zijn verhaal betrokken, veel feiten gegeven en toch heeft hij nergens met een beschuldigende vinger gewezen, wat mij niet makkelijk lijkt als je zoiets meemaakt.
Op het einde van het boek doet Wim Faber, Annes vader het woord. Het is duidelijk geschreven in een meer emotionele taal, wat heel begrijpelijk is. Hij heeft het over zijn onderzoek dat hij gedaan heeft om te vinden wat er in het verleden allemaal fout gegaan is. Ik hoop dat er mensen zijn van het rechtssysteem die bereid zijn om zijn onderzoek eens te lezen en verder uit te spitten zodat in de toekomst hopelijk niemand deze gruwel ooitnog moet meemaken