Een echte Rizzoli en Isles

Als vanouds slaan Jane en Maura de handen in één bij het oplossen van een mysterieuze moordzaak die verband lijkt te houden met gebeurtenissen uit het verleden.

Het verhaal begint meteen goed bij de lugubere vondst van het lijk. Daarna zakt het verhaal iets in als de zaak wort opgebouwd. Maar al gauw zorgen de eerste ontdekkingen van het politieteam voor de nodige mysterie. Echt heel nagelbijtend spannend wordt het vrij weinig, hoewel het verhaal wel een aantal cliffhangers kent aan het einde van sommige hoofdstukken. Ook een einde is niet heel verrassend. Toch is het boek moeilijk weg te leggen omdat je continue wilt weten wat er is gebeurd. Daarnaast zorgen de vlotte schrijfstijl, de fijne opbouw en de perspectiefwisselingen ervoor dat dit een echte page-turner is geworden.

Gerritsen maakt gebruik van een interessant thema: hoe betrouwbaar zijn herinneringen. Gebeurtenissen uit het verleden spelen een belangrijke rol in het onderzoek. Jane en Maura moeten in een ver verleden duiken om de moorden uit het heden te kunnen oplossen. Daarna krijgt ook het horrorgenre een interessante plek in dit boek.

Maar het leukste aan dit boek zijn toch de gebeurtenissen in het privé leven van de dames. Hoewel dit boek zich prima leent om los te lezen, sluit het naadloos aan bij de voorgaande delen. De biologische moeder van Maura, Daniël en de relatie tussen Jane’s ouders komen allemaal uitgebreid aan bod.

Kortom, een echte Rizolli en Isles waar je als lezer niet alleen wordt meegenomen in een interessante politiezaak, maar ook in het leven van de inmiddels zo vertrouwde hoofdpersonen.