Spanning op een laag tempo

Ik heb het vorige boek 'De vrouw in suite 10' niet gelezen, maar er waren genoeg verwijzingen in dit boek dat ik er een globaal beeld van kon vormen. De vrouw in suite 11 speelt zich 10 jaar na het vorige boek af. Lo is in de tussentijd getrouwd en heeft twee kinderen gekregen. Ze heeft een aantal jaar niet meer gewerkt, o.a. vanwege de corona pandemie, maar ze wil heel graag weer in het journalisten zadel klimmen. De uitnodiging voor een luxe hotel in Zwitserland is voor haar die eerste stap om weer aan het werk te kunnen en die grijpt ze beide handen aan.
Eenmaal aangekomen wordt ze geconfronteerd met het verleden en dat gaat haar niet in de koude kleren zitten. Wanneer ze op uitnodiging naar suite 11 gaat treft ze daar iemand die ze niet verwachtte. Ze vraagt haar om hulp, maar die hulp komt Lo heel duur te staan. Zo duur dat het nog maar de vraag is of weer terug kan gaan naar haar gezin.

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Lo, je wordt meegenomen in haar gedachtegang en gevoelens. Hoe ze probeert te begrijpen wat er precies is gebeurd. Wie waarvoor verantwoordelijk is geweest. Wat ze moet doen om zichzelf weer uit de nesten te werken.
Die inkijk in haar gedachte proces zorgde ervoor dat ik zelf ook de puzzel probeerde te ontrafelen. Wat is er nou precies gebeurd en 'wie was het'.
De schrijfstijl is beschrijvend en op sommige momenten te beschrijvend zonder dat het per se iets toevoegt aan het verhaal zelf. Er is veel aandacht voor hoe de omgeving eruit ziet, hoe gerechten smaken, alledaagse handelingen. Dat haalde de vaart uit het verhaal en dat was jammer.
Voor mij lag het te tempo laag, de spanning was er wel maar ik merkte bij sommige hoofdstukken dat ik scannend las om door te kunnen in het verhaal. Ik was zeker nieuwsgierig naar het verloop van het verhaal en de uiteindelijke ontknoping, al was het maar om erachter te komen of mijn vermoedens klopte. Ik was niet helemaal verrast door het plot, voelde het al een beetje aankomen. Mijn vermoedens werden dan ook bevestigd.... deels. De auteur wist me in de laatste 10 procent van het verhaal toch nog te verassen wat ervoor zorgde dat ik het boek sloot met een glimlach.