Onderweg - Erik Krikke

Ik had nog nooit van de schrijver gehoord, maar ondertussen heeft hij toch al 3 boeken op zijn naam staan! Dit is zijn derde boek. Ik heb de eerste twee boeken zelf niet gelezen, maar dat is niet erg. Dit boek lijkt een los staand boek, ten opzichte van de vorige twee.
Op de cover staat hij dit keer niet zelf, wat ik persoonlijk wel jammer vind. Maar het is nu een duidelijke, eenvoudige cover met wat je kan verwachten van het boek: stap voor stap van trauma naar herstel.

De dikte van het boek is op zich prima, niet te dik, niet te dun. Ik zie zelf altijd op tegen enorm dikke boeken, die vermijd ik liever. Deze is een prima dikte en ook de lettertype is een fijn formaat om te lezen.
Je merkt vanaf het begin al dat de schrijf stijl fijn is. Gewone normale eenvoudige woorden, niks uit de hoogte of moeilijk. Het leest gewoon lekker weg en hij verteld lekker luchtig.

Meteen in hoofdstuk 1 wordt je al
meegezogen. Alsof je zelf ook in Afghanistan bent. Je leeft helemaal met hem mee.
Het eerste deel is geen zelfmedelijden verhaal maar neemt je wel mee hoe hij Afghanistan beleefd heeft en het komt er ook op neer dat je op tijd hulp moet zoeken en jezelf moet uiten.

In het boek wordt duidelijk omschreven wat PTSS is. Je leest in het boek hoe hij omgaat met PTSS en hoe hij terugslagen weer te boven komt.

Ik zelf vind het wel ‘mooi’ dat hij zijn trauma vergelijkt met een wond die is gaan ontsteken en de vergelijking van een berg beklimmen. Dat laatste heeft me wel aan het denken gezet: je hoeft de top niet te bereiken. En leg de lat gewoon lekker laag.
Ook verteld hij over de positieve dingen die PTSS hem gebracht heeft.
Hoofdstuk 3 vind ik eigenlijk voor iedereen geschikt (Ongeacht of je wel of geen PTSS hebt) Je weet wel dat het zo is, maar door zijn manier van opschrijven ga je er toch weer even over nadenken.
Erik vertelt over wat hem geholpen heeft. Ik heb geen PTSS, maar herken wel veel dingetjes. Ben zelf ook echt van de rust , regelmaat en vaste tijden.
De voorbeelden van triggers voor hem vind ik wel interessant. Want als buitenstaander heb je niet het idee hoe of wat. Bijvoorbeeld zijn voorbeeld bij de mondhygiëniste. Toen ik dat las dacht ik echt, wow heftig. Je kunt eigenlijk nergens komen of er triggert wel iets, want heel eerlijk wie verwacht nu een trigger op die plaats?

We zouden met z’n alle wat meer op elkaar moeten passen in plaats van op elkaar te letten. Vind ik zelf een hele mooie!! Die heb ik zelf meteen genoteerd!!!

Sommige dingen verteld hij dubbel. Dat had van mij niet perse gehoeven, maar echt heel storend is het ook weer niet.
Verder verteld hij wat hij naast het schrijven van boeken nog allemaal meer doet.
Het boek is geschikt voor iedereen, niet alleen voor mensen die PTSS hebben of er in hun omgeving mee te maken hebben.