Lezersrecensie
Eerbetoon aan de vrouwen van Ravensbrück
Het boek meisjes van Ravensbrück is in maart 2020 verschenen in Nederland. Het boek is geschreven door Anna Ellory. Het boek meisjes van Ravensbrück is haar debuutroman en gaat verschijnen in tien landen. Haar inspiratie voor dit boek haalde Anna uit een artikel dat ging over een vroedvrouw die duizenden vrouwen in Auschwitz heeft geholpen met bevallen.
Het verhaal dat Anna heeft geschreven begin in het jaar 1989, de Berlijnse muur is net gevallen. Ondanks dat Berlijn feest viert is dit niet het geval voor ons hoofdpersonage Miriam. Ze is net gevlucht uit een moeilijk huwelijk en zorgt voor haar zieke vader Henryk. Miriam voelt zich verantwoordelijk om voor haar vader te zorgen. Ze heeft tenslotte haar vader teleurgesteld met haar huwelijk. Haar vader heeft aan Miriam aangegeven dat hij niet de juiste man was voor haar. Tijdens de dagelijks verzorging van haar vader ontdekt Miriam een kamptatoeage op haar vaders arm. Deze kamptatoeage zorgt ervoor dat Miriam op zoek gaat naar haar vaders verleden.
Het verhaal dat Anna Ellory heeft geschreven is niet erg origineel. Het verhaal dat een hoofdpersonage opzoek gaat na het verleden van zijn/haar ouders wordt door veel schrijvers van oorlogsromans als opzet gebruikt denk hierbij aan de boeken zoals het familieportret, dansen met de vijand en het meisje uit Oradour.
Daarnaast had ik moeite om mijn aandacht bij het boek te houden, dit kwam door de schrijfstijl die Anna hanteert. De schrijfstijl van Anna ond ik het begin af en toe moeilijk te volgen. Ik had mij het begin van het boek het idee dat ik in het midden van het verhaal stapte zonder enige tekst of uitleg over de situatie waarin hoofdpersonages Miriam zich bevond. Ik heb af en toe weleens terug moeten lezen wat ik precies gelezen had. Echter werd het tegen het einde van het boek voor mij wel duidelijk waarom Anna voor deze schrijfstijl heeft gekozen (Ik wil er tijdens deze recensie niet verder op in gaan omdat ik hierdoor enkele spoilers vrij geef maar ik vond het wel van belang om het te benoemen omdat het erbij mij bijna voor zorgde dat ik het boek aan de kant wilde gaan leggen)
De personages die voorkomen in het boek hebben niet echt bestaan. Wel heeft zij de ervaring die deze meisjes uit Ravensbrück gebaseerd op literatuur en ervaringen van overleefden. Ik vind het mooi dat Anna juist aandacht heeft geschonken aan deze meisjes van Ravensbrück. Ik denk dat veel lezers niet van deze gebeurtenissen afwisten. Ik vind het zelf afschuwelijk om te weten wat er is gebeurt in Ravensbrück vooral de manier waarop deze baby’s het leven lieten is onbegrijpelijk. Naast deze informatie heeft Anna ook aandacht voor de ‘’konijnen van Ravensbrück’’. Ik kan mij voorstellen dat het lezen van deze passages uit het boek best hard kan aankomen. Ondanks dat ik al wist van deze informatie (o.a door het boek seringenmeisjes van Martha Hall Kelly) had ik ook moeite om het bij deze passages droog te houden.
Een van de vele aspecten die ik uit dit verhaal heb geleerd. Dat deze vrouw(en) een wilskracht moeten hebben gehad om het samen te overleven. Dit gegeven merk je vooral als een van de ‘konijnen van Ravensbrück ontsnapt uit haar barak. Dit heeft als gevolg dat andere vrouwen uit het voormalig barak van deze vrouw zich om haar ontfermen. Naast de kracht om te willen overleven staat het woord familie centraal bij deze vrouwen. Het wordt steeds maar weer benadrukt dat familie hebben/zijn niet hoeft te bestaan uit bloedbanden. Dit familiegevoel laat schrijfster Anna zich op verschillende manieren tijdens het verhaal zien. Dit familiegevoel en de wil om samen te overleven zodat verschrikkelijk dingen die zij hebben meegemaakt kunnen blijven vertellen aan de buitenwereld is groter dan de angst voor de kampbewaking. Zo ook als er een razzia plaatsvind in het kamp en een kampgevangene op het punt staat om te bevallen. Haar medekampgevangene besluiten ondanks dat plicht roept om geen gehoor te geven (als hun nummer wordt opgeroepen) om deze kampgevangene bij te staan.
Ondanks dat ik het een mooi gegeven vind dat er enigszins saamhorigheid was tussen de vrouwen die verbleven in kamp Ravensbrück twijfel ik of dit wel de werkelijkheid was. De verschrikkelijke omstandigheden in het kamp dreven de vrouwen die in dit soort kampen tot het uiterste. Daarnaast speelt dit gegeven ook in mijn gedachten bij het einde van het verhaal rondom de mysterieuze Frieda die blijkbaar een grote rol had in het leven van ons hoofdpersonage en haar vader.
Ondanks dat ik mij lichtelijk heb geïrriteerd aan de schrijfstijl van schrijfster Anna en de opzet van het verhaal/einde niet echt origineel vind. Vind ik toch dat schrijfster Anna een verhaal heeft geschreven die aandacht geeft aan de andere aspecten van het oorlog. Zo schenk schrijfster Anna aandacht aan het kamp Ravensbrück en geeft zij aandacht aan de gevolgen van het overleven van de oorlog (vanwege spoilers uit het boek ga ik hier niet veel op in). Dit maakt dat het boek meisjes van Ravensbrück een waardering van vier sterren krijgt.
Het verhaal dat Anna heeft geschreven begin in het jaar 1989, de Berlijnse muur is net gevallen. Ondanks dat Berlijn feest viert is dit niet het geval voor ons hoofdpersonage Miriam. Ze is net gevlucht uit een moeilijk huwelijk en zorgt voor haar zieke vader Henryk. Miriam voelt zich verantwoordelijk om voor haar vader te zorgen. Ze heeft tenslotte haar vader teleurgesteld met haar huwelijk. Haar vader heeft aan Miriam aangegeven dat hij niet de juiste man was voor haar. Tijdens de dagelijks verzorging van haar vader ontdekt Miriam een kamptatoeage op haar vaders arm. Deze kamptatoeage zorgt ervoor dat Miriam op zoek gaat naar haar vaders verleden.
Het verhaal dat Anna Ellory heeft geschreven is niet erg origineel. Het verhaal dat een hoofdpersonage opzoek gaat na het verleden van zijn/haar ouders wordt door veel schrijvers van oorlogsromans als opzet gebruikt denk hierbij aan de boeken zoals het familieportret, dansen met de vijand en het meisje uit Oradour.
Daarnaast had ik moeite om mijn aandacht bij het boek te houden, dit kwam door de schrijfstijl die Anna hanteert. De schrijfstijl van Anna ond ik het begin af en toe moeilijk te volgen. Ik had mij het begin van het boek het idee dat ik in het midden van het verhaal stapte zonder enige tekst of uitleg over de situatie waarin hoofdpersonages Miriam zich bevond. Ik heb af en toe weleens terug moeten lezen wat ik precies gelezen had. Echter werd het tegen het einde van het boek voor mij wel duidelijk waarom Anna voor deze schrijfstijl heeft gekozen (Ik wil er tijdens deze recensie niet verder op in gaan omdat ik hierdoor enkele spoilers vrij geef maar ik vond het wel van belang om het te benoemen omdat het erbij mij bijna voor zorgde dat ik het boek aan de kant wilde gaan leggen)
De personages die voorkomen in het boek hebben niet echt bestaan. Wel heeft zij de ervaring die deze meisjes uit Ravensbrück gebaseerd op literatuur en ervaringen van overleefden. Ik vind het mooi dat Anna juist aandacht heeft geschonken aan deze meisjes van Ravensbrück. Ik denk dat veel lezers niet van deze gebeurtenissen afwisten. Ik vind het zelf afschuwelijk om te weten wat er is gebeurt in Ravensbrück vooral de manier waarop deze baby’s het leven lieten is onbegrijpelijk. Naast deze informatie heeft Anna ook aandacht voor de ‘’konijnen van Ravensbrück’’. Ik kan mij voorstellen dat het lezen van deze passages uit het boek best hard kan aankomen. Ondanks dat ik al wist van deze informatie (o.a door het boek seringenmeisjes van Martha Hall Kelly) had ik ook moeite om het bij deze passages droog te houden.
Een van de vele aspecten die ik uit dit verhaal heb geleerd. Dat deze vrouw(en) een wilskracht moeten hebben gehad om het samen te overleven. Dit gegeven merk je vooral als een van de ‘konijnen van Ravensbrück ontsnapt uit haar barak. Dit heeft als gevolg dat andere vrouwen uit het voormalig barak van deze vrouw zich om haar ontfermen. Naast de kracht om te willen overleven staat het woord familie centraal bij deze vrouwen. Het wordt steeds maar weer benadrukt dat familie hebben/zijn niet hoeft te bestaan uit bloedbanden. Dit familiegevoel laat schrijfster Anna zich op verschillende manieren tijdens het verhaal zien. Dit familiegevoel en de wil om samen te overleven zodat verschrikkelijk dingen die zij hebben meegemaakt kunnen blijven vertellen aan de buitenwereld is groter dan de angst voor de kampbewaking. Zo ook als er een razzia plaatsvind in het kamp en een kampgevangene op het punt staat om te bevallen. Haar medekampgevangene besluiten ondanks dat plicht roept om geen gehoor te geven (als hun nummer wordt opgeroepen) om deze kampgevangene bij te staan.
Ondanks dat ik het een mooi gegeven vind dat er enigszins saamhorigheid was tussen de vrouwen die verbleven in kamp Ravensbrück twijfel ik of dit wel de werkelijkheid was. De verschrikkelijke omstandigheden in het kamp dreven de vrouwen die in dit soort kampen tot het uiterste. Daarnaast speelt dit gegeven ook in mijn gedachten bij het einde van het verhaal rondom de mysterieuze Frieda die blijkbaar een grote rol had in het leven van ons hoofdpersonage en haar vader.
Ondanks dat ik mij lichtelijk heb geïrriteerd aan de schrijfstijl van schrijfster Anna en de opzet van het verhaal/einde niet echt origineel vind. Vind ik toch dat schrijfster Anna een verhaal heeft geschreven die aandacht geeft aan de andere aspecten van het oorlog. Zo schenk schrijfster Anna aandacht aan het kamp Ravensbrück en geeft zij aandacht aan de gevolgen van het overleven van de oorlog (vanwege spoilers uit het boek ga ik hier niet veel op in). Dit maakt dat het boek meisjes van Ravensbrück een waardering van vier sterren krijgt.
1
Reageer op deze recensie
