Een volwaardige 'stand alone' thriller van niveau

Pieter Bart Korthuis is in televisieland geen onbekende naam. Als scenarioschrijver werkte hij mee aan bekende tv-series als Costa! en Keyzer & De Boer advocaten, stond hij aan de wieg van de Net 5-reeks Verborgen Gebreken en schreef hij scenario’s voor filmsuccessen als Spangas op Survival.
Nu is Korthuis het brein achter Penoza, een achtdelige misdaadserie over de Nederlandse onderwereld van de KRO, en ook de schrijver van het gelijknamige boek. Hiermee is Korthuis niet de eerste scenarist die een uitstapje maakt naar een papieren verschijningsvorm, maar wel een die in staat is om een echt boek te schrijven. Penoza is namelijk geen bundeling van scenario’s waar even snel een thriller van is ‘gebakken’. Allesbehalve dat. Penoza is een volwaardige ‘stand alone’ thriller van niveau, die van begin tot eind indruk maakt en nog dagen aan je blijft kleven.
In Penoza volgen we de beslommering van het gezin Van Walraven. Frans, Carmen en hun drie kinderen bewonen een grote villa aan het strand in Zandvoort. Het lijkt een doorsnee gezin, maar naast zijn jachthaven en het visbedrijf – als dekmantel – runt Frans (‘Bolle’) samen met zwager Irwan en vriend Peter een klein hasjimperium. Waar hij als credo heeft ‘groeien kan altijd, klein blijven is de kunst’, hebben zijn partners in crime hier duidelijk een andere gedachte over. Terwijl Frans druk is met zijn geheime voorbereidingen om te kunnen breken met de onderwereld, trekken zijn compagnons hem er juist dieper in. Voor Carmen, zijn echtgenote en dochter van een oude penozebaas, wordt pas echt duidelijk dat Frans er tot zijn nek toe in zit als hij voor zijn huis, in het bijzijn van hun jongste zoon, wordt geliquideerd. Nog niet eens bekomen van de schrik, komt er met een klap een eind aan haar zorgeloze leventje wanneer ze beseft dat het allemaal niet voorbij is met de dood van Frans. Ze wordt gedwongen tot keuzes die ze anders nooit zou maken, in een poging om haar gezin te redden.
Penoza is geen maffiaboek met veel geweld, waarin grote boeven vechten met andere grote boeven. Korthuis heeft het allemaal heel klein gehouden, dicht bij huis, waardoor hij je echt mee laat voelen met het verhaal, de twijfels en uiteindelijke keuzes van Carmen. De Van Walravens zouden je vrienden kunnen zijn, of goede bekenden van wie je achteraf zou zeggen: ‘Het leek zo’n gewoon gezin’. Het is de auteur zelfs gelukt om de personages die al gauw zouden kunnen vervallen tot karikaturen (zoals de vader van Carmen, de oude penozebaas en zijn rechterhand) stevig en geloofwaardig neer te zetten. Korthuis heeft het credo van Frans, “klein blijven is de kunst”, zelf tot in de puntjes uitgevoerd. Knap gedaan. Penoza is een zeer geslaagd thrillerdebuut, waarvan ik hoop dat het niet daarbij blijft met Pieter Bart Korthuis als auteur.