Aan waanzin grenzende passie

Met de debuutroman Orewoet verschaft Emy Koopman zich een mooie plaats in het Nederlandse literaire landschap. Op zeer gedegen wijze combineert Emy Koopman literatuur en psychologie tot een aantrekkelijk verhaal.

De titel springt direct in het oog. Orewoet is een oud-Nederlands woord dat Hadewijch gebruikte om de zoektocht naar de minne te beschrijven en wat een aan waanzin grenzende passie betekent. Een prachtige woord wat de lading van het boek zeer goed dekt.

Orewoet beschrijft de zoektocht van Alex naar zijn vader Lucas Brandmeester,.Wie was hij, die grote onbekende uit zijn leven? Het verhaal wordt verteld door 3 personages die met elkaar verbonden zijn door de kunstenaar Lucas. Middels deze perspectieven wordt niet alleen een beeld van Lucas geschetst, maar worden ook de motieven van deze vertellers duidelijk. Grote thema’s als de zoektocht naar identiteit, onbeantwoorde liefdes, waanzin en de relativiteit van de waarheid, worden daarbij niet geschuwd,

Wat dit boek verder sterk maakt is het feit dat naast de de ontwikkelingen van de vertellers, ook de maatschappelijke kwesties die op het moment van de vertellingen belamgrijk waren, worden verweven in het verhaal. Koopman spoort de lezer aan na te denken over deze ontwikkelingen, waarbij het perpectief van de vertellers je soms op het verkeerde been zetten.