Hoe dit boek je leert winnen met het spel "codenames"

Het is vlak voor kerst, ik heb mijn jaarclub uitgenodigd voor een kerstdiner bij mij thuis. Na het diner nog een spelletje, ‘codenames’. Je kent het wel, twee teams strijden tegen elkaar om ieder de beste woorden te verzinnen om mee te associëren. Hanne en ik krijgen het woord “Galilei”. Waarom Gelilei en niet Galileo? Of wordt hier Galilea bedoeld? Mijn licht is gedoofd. Hanne zegt Aarde en Genie, ze kan niet uitleggen waarom. We associëren verder... geloof... Galilea een streek in Israël, daar komt het geloof vandaan. We kiezen dat woord. Het blijkt fout... en aarde en genie waren goed. We hadden kunnen winnen. De essentie van deze misser is wat beter te vatten door het boek het slimme onbewuste. Soms weet je hoe het zit. Je kunt het niet uitleggen, het is gewoon zo. Dat is de kracht van het onderbewuste. In onze samenleving is rationeel zaken kunnen uitleggen blijkbaar zo essentieel, dat we liever kiezen waar we woorden aan kunnen geven (wat fout blijkt te zijn) dan vice versa. Durven we te kiezen voor het onderbewuste?

Om het proces hierboven geschetst te begrijpen, is de timing perfect dat ik dit boek toch al aan het lezen was. Dit verhaal is mijn persoonlijke reflectie naar aanleiding van het boek. Het boek leest gemakkelijk weg, afwisseling tussen uitleg, wat leuke weetjes en wat proefjes. Een oefening met positieve en negatieve woorden in combinatie met autochtone- en allochtone-namen, waarbij ik er drie keer lang over doe om bepaalde combinaties te maken. Pijnlijk, ongewenste waarheid, dat ik gemakkelijker negatieve woorden koppel aan allochtone-namen. Er zitten dus ook dingen in dat onderbewuste, waarvan je niet wilt dat ze er zitten. Daar moeten we ons bewust van zijn.

Het gevoel verder wat blijft hangen is dat het weinig concreet wordt. Oke wijsheid komt van binnen, met inzichten waarvan we niet wisten dat we ze hadden. Dat zal allemaal best, maar hoe kom je dan tot dat punt? Het boek geeft mijn inziens geen antwoord op die vraag. Ik denk het antwoord zelf wel te weten, meditatie of een andere vorm van vertragen. Die route vergt inspanning, discipline en geduld.

Onbewust nadenken leidt tot betere beslissingen wordt toegelicht in het boek. Dat is interessant. Complexe zaken niet snel beslissen, maar eerst alle feiten tot je nemen, een nachtje over slapen het onbewuste zijn werk laten doen en vervolgens een besluit nemen op basis van wat goed voelt. Daar kan ik wel inkomen, geen onnodig gepieker meer. En daarna maak je er een sterk verhaal van, want dat is uiteindelijk toch hoe het (onbewust) meestal gaat.

Dit boek heeft mij aan het denken gezet over hoe ik keuzes maak en hoe ik mijn onbewuste meer zou kunnen inzetten. Het vraagt om los te laten, misschien is dat wel de sleutel: accepteren dat niet alles rationeel te verklaren is. Het is een oefening in vertrouwen. Niet alleen in het onderbewuste, maar ook in mezelf.