Een verslavende en meeslepende thriller over de verdwijning van een meisje

Vogeleiland is het eerste boek van Marion Pauw, dat ik heb gelezen. Een boek dat je bij blijft door de knappe en verslavende opbouw van het verhaal.
Marianne, een meisje van vijftien verdwijnt onverwachts en ieder spoor ontbreekt. Marion Pauw vertelt het verhaal via verschillende personages, Berend en Nicole en later in het boek wordt Pup toegevoegd. Al in het eerste hoofdstuk weet je via Berend dat Marianne nog leeft. Wat er is gebeurd, waarom? In welke tijd zijn we beland.? Je krijgt meer vragen dan antwoorden. Vervolgens deelt Nicole, het achtergebleven zusje, haar verhaal over de onopgeloste vermissing. Het tekent nog steeds haar leven, jaren later. Als lezer word je getart door de zielenroerselen die nog onafhankelijk van elkaar stevig en adembenemend meanderen. Als lezer weet je soms meer en dat maakte mij soms een kind voor de poppenkost, die naar Jan Klaassen schreeuwt wat hij moet doen of juist moet laten. Een erg meeslepend verhaal, je wil zo graag weten hoe het afloopt, er liggen verschillende puzzelstukken uit verschillende tijden. Te spannend en verslavend om het naast je neer te leggen omdat je steeds meer weet en juist ook niet weet.
Het boek is goed en concreet geschreven. De schrijfster zet vanuit wisselende perspectieven de verschillende werelden beeldend neer, je ziet ruikt en voelt waar je bent. Ook de dialogen zijn sterk.
Al met al een knap geschreven boek, hoewel ik het eind iets minder spectaculair vond dan ik verwacht had na de enorme spanningsopbouw. Ook miste ik het perspectief vanuit Marianne, bepaalde vragen en keuzes blijven voor mij onbeantwoord.
Wel een aanrader, in deze thriller kun je je heerlijk verliezen.