Whodunit

Thomas Liam Lassiter hoopt de nodige rust te vinden in Little Wycomb. Na een aantal maanden vrijwillige opname in een instelling na zijn legerdienst tijdens Wereldoorlog I, wil hij zijn schrijverschap terug opnemen.
Vanaf dag één loopt zijn plan in het honderd. Zijn onderbuurman is vermoord en Thomas herinnert zich dat hij de moord gepleegd heeft. Alleen heeft hij de man niet vermoord met een mes zoals vastgesteld en is Thomas op het tijdstip van de moord gezien in de pub. Hij herinnert zich echter niet dat hij daar geweest is en Thomas probeert die bewuste avond te reconstrueren door zelf op onderzoek uit te gaan en in contact te komen met de dorpsbewoners. Niet veel later wordt een dorpsbewoner opgepakt.

Het verhaal start met een brief die Thomas schrijft aan de eerwaarde waarin hij zijn verhaal doet van zijn aankomst in Litte Wycomb, om dan terug te keren naar de avond van aankomst. Je merkt direct dat Thomas een labiel persoon is, hij heeft last van psychoses, de reden van zijn vrijwillige opname in de instelling. Kan je hem vertrouwen als verteller?
De gebeurtenissen en dialogen lijken soms heel verwarrend en worden soms onderbroken door herinneringen van Thomas aan de periode aan het front, gesprekken die hij had met soldaten waarmee hij samen vocht. De info die je hier krijgt lijkt niets te maken te hebben met zijn speurtocht naar de waarheid op de moord van de man en zorgt bij alleen nog voor meer verwarring.
Doordat Thomas gesprekken aangaat met de dorpsbewoners leer je die beter kennen, maar ook daar heb je het gevoel dat niet iedereen eerlijk is tegenover Thomas, of vertelt Thomas dit niet naar waarheid? Hoe verder ik in het boek kwam, hoe meer ik de vraag stelde wat is hier waar en wat niet?

De spanning zit hier voornamelijk in het zaaien van verwarring bij de lezer door het verhaal volledig vanuit het hoofdpersonage in de ik-vorm te laten vertellen. Op geen enkel moment kan je het verhaal van Thomas aftoetsen bij de andere personages. Dat vraagt wel wat van een lezer en daar hou ik wel van. Een paar keer denk je te weten hoe het verhaal zit, maar dan nog zitten er gaten in. Pas helemaal op het einde heb je door hoe het zit. Knap hoe dit verhaal ineen zit. Een whodunit die zich afspeelt in een Engels dorpje waarbij je steeds op het verkeerde been wordt gezet. Een mooi debuut dat me doet uitkijken naar een volgend boek van de schrijver.