Lezersrecensie
verloren identiteit
“Wat het moeilijkste is om uit te leggen, ook voor mezelf: waarom hij ineens? Waar komt mijn verhaal over hem vandaan? Wie zijn wij voor elkaar?
Mijn antwoord: niemand.”
Twee verhaallijnen worden door elkaar en afwisselend verteld en hebben eigenlijk op zich niet echt iets met elkaar te maken. Beide personages zijn wel op dezelfde dag geboren, maar hij honderd jaar eerder dan zij. En toch lukt het de schrijfster om er een geheel van te maken.
De vrouwelijke vertelster (ik-vorm) heeft paniekaanvallen en komt haar flat niet meer uit. Zij probeert, als schrijfster, die aanvallen in woorden te vatten, maar zelfs dat lukt haar niet. De vrouw begint oude kranten door te nemen en komt een krantenartikel op de voorpagina van een belangrijke krant tegen die haar aandacht opeist :
“Vjatsjeslav Lypynsky overleden”.
Ze kent die man niet, maar ze raakt geïntrigeerd door de historicus en politicus en duikt in zijn verleden. En dit is de tweede verhaallijn, de geschiedenis van Lypynsky. Als Pool geboren, maar hij voelt zich een Oekraïner. Hij wijzigt zijn Poolse naam naar een Oekraïense naam en komt op voor de Oekraïense taal en natie. Hij heeft het echter niet makkelijk; hij zorgde voor een conflict binnen zijn familie, zijn huwelijk werkt niet, hij ziet zijn dochter niet opgroeien en hij zondert zich uiteindelijk ook af.
Deze tweede verhaallijn kon me in de eerste helft van het boek meer boeien dan dat van de vrouwelijke vertelster. Ondanks het deel van de vertelster in de ik-vorm is geschreven kon ik me moeilijk vinden in haar gedachtegang. Pas wanneer ze het heeft over haar grootouders, hun afkomst, hun geschiedenis werd ik meegesleept door haar verhaal. Haar verhaal kreeg me dan pas meer te pakken.
Het boek leest niet altijd even vlot en zal niet iedereen zijn ding zijn, maar er zijn wel een heleboel mooie zinnen terug te vinden. Zo van die zinnen die je tweemaal leest en even wat wil laten bezinken.
Een roman die tegelijkertijd een stukje geschiedenis meegeeft over Oekraïne, maar ook over vergeten worden, identiteit, erkenning, strijden voor een ideaal, verlies, ontheemding en verbinding.
Mijn antwoord: niemand.”
Twee verhaallijnen worden door elkaar en afwisselend verteld en hebben eigenlijk op zich niet echt iets met elkaar te maken. Beide personages zijn wel op dezelfde dag geboren, maar hij honderd jaar eerder dan zij. En toch lukt het de schrijfster om er een geheel van te maken.
De vrouwelijke vertelster (ik-vorm) heeft paniekaanvallen en komt haar flat niet meer uit. Zij probeert, als schrijfster, die aanvallen in woorden te vatten, maar zelfs dat lukt haar niet. De vrouw begint oude kranten door te nemen en komt een krantenartikel op de voorpagina van een belangrijke krant tegen die haar aandacht opeist :
“Vjatsjeslav Lypynsky overleden”.
Ze kent die man niet, maar ze raakt geïntrigeerd door de historicus en politicus en duikt in zijn verleden. En dit is de tweede verhaallijn, de geschiedenis van Lypynsky. Als Pool geboren, maar hij voelt zich een Oekraïner. Hij wijzigt zijn Poolse naam naar een Oekraïense naam en komt op voor de Oekraïense taal en natie. Hij heeft het echter niet makkelijk; hij zorgde voor een conflict binnen zijn familie, zijn huwelijk werkt niet, hij ziet zijn dochter niet opgroeien en hij zondert zich uiteindelijk ook af.
Deze tweede verhaallijn kon me in de eerste helft van het boek meer boeien dan dat van de vrouwelijke vertelster. Ondanks het deel van de vertelster in de ik-vorm is geschreven kon ik me moeilijk vinden in haar gedachtegang. Pas wanneer ze het heeft over haar grootouders, hun afkomst, hun geschiedenis werd ik meegesleept door haar verhaal. Haar verhaal kreeg me dan pas meer te pakken.
Het boek leest niet altijd even vlot en zal niet iedereen zijn ding zijn, maar er zijn wel een heleboel mooie zinnen terug te vinden. Zo van die zinnen die je tweemaal leest en even wat wil laten bezinken.
Een roman die tegelijkertijd een stukje geschiedenis meegeeft over Oekraïne, maar ook over vergeten worden, identiteit, erkenning, strijden voor een ideaal, verlies, ontheemding en verbinding.
1
Reageer op deze recensie
