Niet wat ik verwacht had.

Het Land van de zon gaat over een circusartiest en zijn vrouw die naar Egypte reizen. Als je dit zo leest, verwacht je dat het verhaal over een circusartiest gaat. Dit is ook zo, want Giovanni is een circusartiest, maar, op het begin van het boek na, verder gaat het boek niet over het circus of het leven van een circusartiest. Al snel besluit Giovanni namelijk dat hij geen circusartiest meer wil zijn, maar naar Egypte wil om er daar voor te zorgen dat hij bekend wordt voor ‘belangrijker’ werk, niet als artiest, maar als wetenschapper die iets heeft betekend voor de wereld. Eerst wil hij dit doen door het ontwikkelen van een irrigatiesysteem voor Egypte, daarna besluit hij dat hij achter de geheimen van Egypte wil komen. Zijn vrouw Sarah reist met hem mee. Eerst alleen als “reisgenoot”, maar naarmate het boek vordert ontwikkelt zij zich steeds meer en gaat ze ook zelf dingen onderzoeken en hierover schrijven. En over deze ontwikkelingen gaat het boek. De ontwikkelingen die Giovanni en Sarah doormaken.
Het boek is vlot geschreven en leest makkelijk weg, maar naast de ontwikkeling van de hoofdpersonages, gebeurt er weinig in het boek. Er zit weinig spanning in het boek. Leuk om te lezen als je meer wilt weten over hoe het 200 jaar geleden ging in Egypte, hier kom je zeker meer over te weten, maar een boek waarbij je helemaal in het verhaal komt te zitten en niet meer kan stoppen met lezen vind ik het niet.