Rouw is als een schaduw

“Na Mattias” is, na “Een uur en achttien minuten” en “De eerste maandag van de maand”, de derde roman van schrijver en journalist Peter Zantingh. Hij schreef dit boek naar eigen zeggen vanuit de volgende gedachte: wat blijft er over van iemand die er niet meer is? Welke gaten worden er in tijd en ruimte getrokken en worden die gevuld met de mensen die nog wel voorhanden zijn (zie pagina “Waarom dit boek?” op de website www.playlistskoffie.nl die bij het boek hoort)?

En dat is exact waar dit boek over gaat. Aan het begin van het verhaal wordt duidelijk dat Mattias onverwacht overleden is. In acht hoofdstukken komen mensen aan bod die op de één of andere manier – rechtstreeks of onrechtstreeks – beïnvloed worden door de dood van Mattias. Gaandeweg wordt er onthuld hoe hij gestorven is.

Ondanks het feit dat het verhaal verteld wordt vanuit verschillende perspectieven, hangt het geheel heel mooi samen. De dood van Mattias was uiteraard de rode draad doorheen het boek, maar de verschillende personages zijn heel sterk neergezet en zijn op zich zeer interessant. De auteur beschrijft momentopnames uit hun leven vóór en na de dood van Mattias en geeft daarbij – zonder het expliciet uit te spreken – heel goed hun gemoedstoestand en de sfeer aan. Door de sterke neerzetting van deze personages verdwijnt de dood van Mattias na het eerste hoofdstuk eerder naar de achtergrond, om tegen het einde van het boek weer naar de voorgrond te treden met de onthulling van de manier waarop hij gestorven is. De spanningsboog is op die manier heel mooi opgebouwd. Het is bovendien zeer treffend en realistisch hoe de auteur niet puur op de rouw en het verlies focust, maar ook op het feit dat de wereld intussen doordraait en de achterblijvers daarmee geconfronteerd worden, iets wat zeer herkenbaar is. Zoals heel mooi beschreven in het eerste hoofdstuk: “Rouw is als een schaduw. Hij voegt zich naar de stand van de zon, staat 's ochtends anders dan 's avonds.”

De schrijfstijl van Peter Zantingh blinkt uit door zijn eenvoud. Simpele, niet te lange zinnen die er toch in slagen perfect de sfeer weer te geven en met weinig woorden heel veel vertellen over de personages. Het thema van dood en rouw leent zich perfect voor overdreven symbolisme en geforceerde poëtische beschrijvingen, maar gelukkig trapte de auteur niet in die val.

Zantingh raakt in “Na Mattias” verschillende brandend actuele thema’s aan – de immense druk op jongeren die tegenwoordig over massa’s mogelijkheden beschikken, het spanningsveld tussen het groeiend individualisme in onze maatschappij en onze nood aan connectie met anderen, de vluchtelingenproblematiek,… - zonder te vervallen in prekerige morele beschouwingen.

Het boek wordt vergezeld van een playlist die terug te vinden is op www.playlistskoffie.nl, die opgedeeld is per hoofdstuk. Het is zeker aan te raden die te beluisteren tijdens het lezen van het boek, de muziek geeft de sfeer perfect weer.

Kortom, “Na Mattias” schittert in zijn eenvoud en is een aangrijpend verhaal over leven en dood en hoe we te midden van dat alles allemaal onze plek zoeken.