Mooie, sprookjesachtige raamvertelling

Mozaïek van Geluk is een mooi in elkaar gezette raamvertelling. Het verhaal van prinses Faeline is om beurten sprookjesachtig, eng, grappig, luchtig, verdrietig, spannend…wat dat betreft is het boek niet alleen een mozaïek van verschillende verhalen maar ook van het gevoel dat je er als lezer bij krijgt. De verschillende vertelstijlen vind ik ook leuk gedaan.

Raamvertellingen zijn vermoed ik best uitdagend om te schrijven. De verhalen moeten verschillend zijn, maar toch samenhang hebben. Ik vind dit eerlijk gezegd de leukste raamvertelling die ik tot nu toe heb gelezen. In het begin kom je steeds nieuwe personages tegen per hoofdstuk, maar langzaam merk je dat ze in dezelfde wereld leven en een rol hebben in elkaars verhaal. Wat voor mij daarbij erg effectief werkt is dat elk verhaaleinde nét geen voldoening geeft. Je blijft je daardoor afvragen hoe het verder zal gaan met de personages hoewel het verhaal net afgelopen lijkt. En warempel, voor je het weet kom je ze alweer tegen in een volgend verhaal, zij het misschien wat meer op de achtergrond.

De personages zijn op een leuke manier wat vlakjes, zoals ze in sprookjes van weleer vaak ook zijn. De doorgaans droge vertelstijl past daar goed bij en leidt ook tot grappige momenten. Ik heb echt op meerdere momenten hardop gelachen.

Ik vind dat Liesbeth Jochemsen de noemer ‘sprookjes met een twist’ echt eer aangedaan heeft met Mozaïek van Geluk. Aanrader wat mij betreft!