Mooi verhaal dat krachtiger had kunnen zijn

Voor de Hebban leesclub las ik 'De onverklaarbare logica van mijn leven' van Benjamin Alire Saenz. Eerder las ik van deze schrijver 'Aristotle and Dante discover the secrets of the universe' en dat boek las ik in no time uit. Daarmee waren hoge verwachtingen geschapen voor dit nieuwe boek van Saenz. Deze verwachtingen heeft het boek deels waar kunnen maken maar deels ook niet.

In het boek kijken we mee met het personage Salvador. Hij leeft samen met zijn adoptievader. Salvador is bezig met de belangrijke vragen in zijn leven: wie ben ik, op wie lijk ik, wat voor soort mens wil ik zijn. Gelukkig heeft Salvador genoeg mensen om zich heen die hem helpen ontdekken wie hij is: zijn liefhebbende vader Vincente, zijn bijdehante vriendin Sam, zijn onzekere vriend Fito en zachtaardige oma Mima. Als lezer merkte ik dat Saenz veel aandacht heeft besteed aan het creëren van deze personages. Ze zijn ondersteunend aan Sal in zijn zoektocht naar wie hij is. Sal zijn vader Vincente speelt naar mijn mening hier de belangrijkste rol in. De openheid en gelijkwaardigheid in hun relatie is bewonderenswaardig. Dit maakt echter dat ik me in de 'secundaire personages' zoals Sam en Fito minder goed kon verplaatsen en daardoor minder goed in het verhaal kon komen. De band tussen Sal en Vincente was namelijk zo krachtig dat de gebeurtenissen van andere personages voor mij wat minder relevant waren. Ze waren voor mij niet absoluut noodzakelijk om Sal zijn verhaal te vertellen en dat maakte dat het verhaal me te langzaam ging.

Desondanks weet Saenz een krachtig verhaal neer te zetten van een jongen die betekenis probeert te geven aan zijn leven in verhouding tot anderen. Daarom vind ik het jammer dat ik dit boek niet mooier vind. De thema's zijn uitstekend voor een YA-novel, maar door de veelvoud aan gebeurtenissen van meerdere personages komt het verhaal voor mij niet goed uit de verf.