Levendig beeld van Suriname

Dit reisverslag roept bij mij beelden op van het Suriname dat ik in de jaren 90 bezocht. Vooral de namen die een bijna magische kracht voor me hadden: Kankantri, Matapica, Watramama, Faya Lobi. Ook de taal, het Sranan Tongo, geeft op sommige plaatsen in het boek een heel speciale kleur aan het verhaal.
Het roept ook beelden op van brede rivieren, mangroves, vervallen plantages in de jungle (met namen als Alliance en Jodensavanne), het heerlijke eten en de mensen die, ondanks de slechte economische situatie, hun eigenheid behouden. Tessa Leuwsha weet zowel het indringende slavenverleden, als de veerkracht van de Surinamers op een levendige manier te beschrijven. Ik heb enorm genoten van haar indrukken, alhoewel het boek niet echt een plot heeft.
Lees meer op mijn stukgelezen blog: https://stukgelezen.wordpress.com/2022/07/12/tessa-leuwsha-de-wilde-vaart-fansis-stilte/