Veel beter dan het vorige deel.

Rick Vermunt schreef met Bijltijd, Wolfnacht, runenkracht een nieuw verhaal met Gunnar in de hoofdrol. Een verhaal dat zich afspeelt voor De maker, de sloper, de breker dat nochtans eerder uitkwam.
Het verhaal
Gunnar is een jonge taalkundige die in Zweden woont. Wanneer hij bezoek krijgt van een onbekende die hem dwingt om runen te lezen van een stenen tablet belandt Gunnar in een wereld vol mythische figuren en Noormannen. Daar moet hij zijn weg zien te vinden samen met de zegestorm die hij door middel van een kus uit haar ban geholpen heeft. Hij moet het hoofd bieden aan, wat later duidelijk wordt, niemand minder dan aan Lok die uit is op de Ragnarok.
Mijn gedacht
Het verhaal wordt goed gebracht. In vergelijking met het eerdere boek van Vermunt, De maker, de sloper, de breker is dit nieuwe verhaal beter te volgen. Niet teveel aparte verhaallijnen die moeilijk te volgen zijn. Gunnar is het hoofdonderwerp en is dan ook het meest gevolgde personage in het verhaal.
Qua schrijfstijl zit het wel goed. Vlot te lezen met genoeg spanning om als lezer aan boord te blijven. Genoeg spanning maar ook genoeg twisten in het verhaal die het ook aangenaam maken om het verhaal te lezen.
De personages zijn redelijk uitgewerkt. De mythische personen worden ook wel goed omschreven qua uitzicht en karakter. De band met Gunnar was er niet direct maar die kwam naarmate het verhaal vorderde wel aangevlogen.
Het einde van het verhaal dat de connectie brengt tussen de mythische wereld en de hedendaagse zit goed in elkaar. Lijnen worden afgerond en voor bepaalde personages zit er een soort afsluiting verwerkt in het einde.
Conclusie
Een verhaal dat goed te volgen is, zeker als je de schrijfstijl van de auteur al leren kennen hebt in een vorig boek. Een traag groeiende band met het het hoofdpersonage, en genoeg spanning aan boord om het boek niet meer te willen wegleggen vooraleer het uit is.