Een persoonlijk familieverhaal

Met Michael Sels kwam ik al in contact via zijn ander boek De afspraak. Sels is een manusje van alles. Van lezen en luisteren, tot voorlezen en natuurlijk schrijven. Hij schrijft zelfs voor x-scaperooms.
Het idee van dit boek kwam er na een reis naar Polen met bezoeken aan Krakau, Gdansk en natuurlijk Auschwitz. Voor hij naar huis vertrok bezocht hij nog zijn ouders waar, na een gesprek over Auschwitz, vooral zijn moeder anekdotes bleef bovenhalen. Sels zag daar al vlug genoeg stof in om een boek te gaan schrijven.

Het verhaal

September 1939
François De Bondt is een jonge Brusselaar, zijn vrouw stierf aan tuberculose. Wanneer de Duitsers polen binnenvallen meldt hij zich aan bij het leger. Hij walgt van de Duitsers en heeft niets meer te verliezen en begint vol haat en verdriet aan zijn oorlog.
Negentien jaar later
Twee tienerzussen bezoeken Expo ’58 in hartje Brussel. Hoop en vooruitgang hangen in de lucht. Het leven lijkt prachtig te worden, zo’n dertien jaar is er al vrede. Hun vader draagt een donkere schaduw met zich mee, ontvangt vreemde mensen in zijn atelier en wil nooit over de oorlog spreken. Hij weigert ook pertinent alles wat Duits is. Beide zussen begrijpen hem niet en vragen zich af welk geheim hij verbergt.

Mijn gedacht

Eén van de zaken die ik mij herinner met mijn eigen grootvader is het luisteren naar zijn verhalen van vroeger. Verhalen over te laat thuiskomen maar ook over zijn jaren tijdens de tweede Wereldoorlog. Maar ik ben geen auteur maar snap wel dat een schrijver hier wel mee uit de voeten kan om er een boek mee te maken.
Sels heeft dit talent wel en heeft de anekdotes die zijn moeder verteld heeft omgezet naar een verhaal. Hij heeft zelf aan dat hij er niet bij was en dus zijn de gesprekken tussen de personages zelf verzonnen maar hij bleef zo dicht als mogelijk bij wat hem verteld werd.

Een verhaal in twee delen.
Aan de ene kant het verhaal van vader François tijdens de oorlog en aan de andere kant de twee zussen die toch wel curieus zijn naar het verleden van vader. Vooral na enkele vondsten in het atelier.

Het verhaal van vader wordt met het nodige respect verteld. Sels zet hier een man neer die niets meer te verliezen heeft en daar dan ook naar handelt. Naarmate het verhaal vordert leer je hem zeer goed kennen en begrijp je meer en meer waarom hij tegen zijn dochters niets wil loslaten over dat verleden.
Het verhaal van de zussen zit ook goed in elkaar. Beide hebben elk hun persoonlijk karakter gekregen. Beide gaan ook anders om met hun zoektocht.
Alle personages komen over als echte mensen met normale reacties en gevoelens. Ik hoop dat Sels zijn moeder en tante zich wel kunnen herkennen in dit verhaal.

Beide delen lezen zeer vlot. Het gebruik van de ik-vorm vind ik hier wel passen. Bij een persoonlijk verhaal zit ik er al lezer graag dicht bij.
Er zit niet zoveel spanning in het verhaal maar dit verhaal heeft dat ook niet nodig. De onderlinge gesprekken tussen de personages en de zoektocht zijn genoeg om dit verhaal te kunnen dragen.

Het einde

In het slot zit een passage verwerkt waar voor mij de titel het meeste mee geconnecteerd is. Het einde verwerkt ook de laatste vragen die overschieten voor zowel de zussen als de lezer. Het is ook het deel in het boek waar voor François de meeste verwerking inzit van zijn verleden.

Conclusie

Een pracht van een verhaal werd hier neergezet door een auteur die tot nu toe zijn meest persoonlijke verhaal ooit neergepend heeft. Ik vermoed aan de ene kant dat dit soms nog moeilijker is dan een volledig fictief verhaal te schrijven. Vlot geschreven, goed te volgen. Personages die aanvoelen als echte mensen.