Giftig

Mara een verandermanager en psychologe wordt gevraagd om een maand te gaan leven op het landgoed Huis Ten grave. Een voormalige psychiatrische kliniek voor vrouwen. Daar moet ze het negenjarige meisje Annabelle observeren, een diagnose stellen en een behandelplan opstellen.Mara vermoed al snel dat de problemen niet bij het meisje liggen maar meer bij de familie. Waar is de vader, en wat is er gebeurt met haar moeder? Waarom wordt het oude archief nog altijd bewaard door de familie in plaats van bij de gemeente? Allemaal vragen waarop Mara een antwoord zoekt, maar ook op haar eigen persoonlijke problemen zoekt ze een antwoord.
Suzanna Esther ken ik al van haar Kamp Alpha boeken. Beide delen waren goeie boeken en dus was ik maar al te blij dat ik Giftig kon lezen van haar.
De schrijfstijl is zoals ik hem zeer graag heb. Geschreven op een manier waardoor je door het boek vliegt zonder de draad kwijt te raken.
Suzanna heeft in dit verhaal een familie gecreëerd waarvan je zelfs als lezer gek zou worden. Maar hierdoor wordt je wel echt in het verhaal getrokken. Ze speelt met familiale conflicten en familiegeheimen die beter het daglicht niet zouden zien.
Het voelt aan alsof na elk hoofdstuk een laagje afgepeld wordt waardoor je telkenmale dichter bij de kern van het boek komt.
De personages voelen wel echt aan. Het fragiele meisje, de ambetante nonkel en de grootmoeder die vasthoud aan oude glorie. De ene persoon wil je liefhebben en de andere wil je zo snel mogelijk weg hebben. Elk spelen ze een belangrijke rol in het verhaal.
Het einde is goed gevonden vind ik. Had wel zoiets verwacht maar dat kon de pret niet bederven. Het is een samenkomst van verschillende lijnen die in het verhaal aanwezig zijn.
Conclusie
Een zeer leuk en goed verhaal om te lezen. Voor mij maakt het ook wel duidelijk dat de mensen waar we mee samenleven toch enige invloed uitoefenene op onze mentale gezondheid. Goed geschreven en perfect van lengte.