Als dit fantasy is, dan is dit mijn nieuwe favoriete genre

*** Hoop bloeit enkel in een hart dat moedig genoeg is om te breken***

Wat een fantastisch boek om te lezen. Door de leesclub heb ik kennisgemaakt met dit boek, een genre wat ik daarvoor nooit gelezen heb, maar hierna zeker vaker ga lezen.

Het boek ziet er prachtig uit met goudfolie en door de kleuren van de omslag en de prachtige sprayed edges met pauwenveren is het echt een aantrekkelijk boek om na het lezen in de boekenkast op een prominente plek neer te zetten.

Ik moest er even inkomen toen het begon met de tekst van de profetie en met al die voor mij lastige Ierse namen, maar al snel had het verhaal mij te pakken.

Dit is een boek wat je in 1 keer wilt uitlezen, het is continu spannend en de gebeurtenissen volgen elkaar soms in rap tempo op. Soms lijkt het verhaal in een heel andere tijd af te spelen, maar dan gaat het over mobieltjes en een filmploeg en ben je weer terug in het heden. Dit gevoel komt mede doordat de verhaallijnen van Erin nú en haar dagboek van jaren geleden én het verhaal van de Morrigan elkaar afwisselen. Dat is niet verwarrend, maar geeft juist extra diepte aan het verhaal.

Het in verval geraakte Duncannon Castle is tegenwoordig een slecht lopende B&B. De laatste redding van het erfgoed kan de Amerikaanse filmstudio zijn die het als filmset wil gebruiken, maar die kiezen toch voor een andere setting. Als ze dan ook nog haar baan verliest moet Erin toch terug naar een plek waar ze zichzelf beloofd heeft om nooit meer naartoe te gaan. Álles heeft ze ervoor over om haar Duncannon te redden.

Bij het einde kreeg ik het idee dat dit verhaal is afgesloten en er dus geen vervolg gaat komen, maar je weet maar nooit, als het wél zo is kijk ik er nu al naar uit!