Cultboek over een beatgeneratie

"… because the only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at te same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes ‘Awww!’"

Het is er eindelijk van gekomen om in het cultboek uit eind jaren 50 te duiken. In “On the road” lezen we de avonturen en capriolen van hoofdpersonage Sal Paradise op zijn vier roadtrips met vrienden. Hij reist op deze reizen rond in America en Mexico, gedreven door een drang naar vrijheid.
Op deze manier leren we een Amerika kennen met veel muziek (Jazz!), drank, drugs en seks. Een Amerika waarin het wel lijkt of alles kan en mogelijk is, maar waarin we ook veel armoede zien en het duidelijk wordt dat het niet iedereen gegeven is om “the american dream” te leven.
Het boek leest vlot weg, aan een hoog tempo, waardoor het gevoel van de onstilbare drang naar “verder” en “meer” ook goed bij de lezer binnenkomt. Er wordt nooit lang stilgestaan op bepaalde plaatsen, er is zelden een moment van reflectie, het is een komen en gaan van ontmoetingen, het draait allemaal om “the road” met als mantra “go, go, go”.
Jack Kerouac schreef in dit boek het relaas van zijn eigen avonturen neer met zijn vriendengroep. Dat maakt het allemaal zo boeiend en intrigerend, zeker gezien bepaalde vrienden ook niet de minste zijn. Zo beschrijft hij zichzelf in personage “Sal Paradise”, Allen Ginsberg is “Carlo Marx”, William Burroughs “Old Bull Lee”, en het enfant terrible “Dean Moriarty” werd gebaseerd op Neal Cassady.
Ik kan me moeilijk voorstellen hoe dit boek moet binnengekomen zijn als je dit las als tiener/twintiger eind jaren 50/begin jaren 60, maar het feit dat deze roman levensveranderend is geweest voor grote namen zoals bv. Bob Dylan zegt wel wat.

"What is that feeling when you’re driving away from people and they recede on the plain till you see their specks dispersing? – it’s the too huge world vaulting us, and it’s good-buy."