Lezersrecensie
Ogenschijnlijk kabbelend
Sinds ik de verfilmingen van ‘Vreemden in de trein’ en ‘De getalenteerde meneer Ripley’ zag werd ik nieuwsgierig naar meer van haar werk. Highsmith is Amerikaanse van geboorte, maar leefde een groot deel van haar leven in Frankrijk. Ze heeft een groot oeuvre nagelaten en ik koos ‘Bloemen voor Louise’, een verhalenbundel (Schwob boek) en ‘Stille wateren’.
Wat betreft overeenkomsten zie ik in Ripley en Stille wateren een sociopaat in de hoofdrol. Het knappe van Highsmith vind ik het ogenschijnlijk kabbelend beschrijven van dingen die best schokkend overkomen. Hoe is het mogelijk dat Vic en Melinda een huwelijk aangegaan zijn? Zo verschillend in interesse en passie! De toon wordt meteen gezet in de openingszin:
'Vic danste niet, maar hij had hiervoor een andere reden dan de meeste mannen die niet dansen. Hij danste niet omdat zijn vrouw van dansen hield.’ Dit is echt een meesterzet, in elk geval wil hij haar geen plezier doen.
Het verhaal speelt zich af in de jaren ‘50 in Amerika, de politieke situatie is wat gespannen vanwege de koude oorlog en het land keert zich naar binnen. Zo ook in het stadje waar Vic en Melinda wonen. Hij heeft een drukkerij en houdt van mooie dingen, boeken in een verzorgde druk, zijn tuin, zijn voorliefde voor slakken en hun gedrag, goede muziek, lekker eten etc. Hun vrienden en zij genieten regelmatig van avondjes waarop de goede dingen des levens gevierd worden. Het koppel heeft 1 dochter, die meer aandacht krijgt van haar vader dan van haar moeder.
En dan komt het thema overspel in beeld. Vic weet het en het gebeurt gewoon in zijn huis, Melinda nodigt die gasten uit, ze eten, luisteren muziek en dansen. Een heel vreemde situatie waarin Vic zich uiterst vreemd gedraagt. Hij blijft expres lang op om het overspelige stel te treiteren. Eerlijk gezegd vind ik Melinda een draak van een vrouw en sociopaat Vic best sympathiek af en toe. Schitterend is het inkijkje in Vics psyche, bijvoorbeeld wanneer hij tijdens zo’n vriendenavond de minnaar van zijn vrouw in het zwembad om zeep helpt. De aanloop, de daad en de afwikkeling worden geweldig uitgewerkt vooral omdat Melinda Vic verdenkt. Maar ja, geen bewijs! Tja, er zal een tweede slachtoffer vallen en uiteindelijk verzeilt Vic in een psychose en valt er een derde. Ik vind het schijnbaar rustig kabbelende verhaal goed contrasteren met de realiteit en geef 4,5 dikke sterren.
Wat betreft overeenkomsten zie ik in Ripley en Stille wateren een sociopaat in de hoofdrol. Het knappe van Highsmith vind ik het ogenschijnlijk kabbelend beschrijven van dingen die best schokkend overkomen. Hoe is het mogelijk dat Vic en Melinda een huwelijk aangegaan zijn? Zo verschillend in interesse en passie! De toon wordt meteen gezet in de openingszin:
'Vic danste niet, maar hij had hiervoor een andere reden dan de meeste mannen die niet dansen. Hij danste niet omdat zijn vrouw van dansen hield.’ Dit is echt een meesterzet, in elk geval wil hij haar geen plezier doen.
Het verhaal speelt zich af in de jaren ‘50 in Amerika, de politieke situatie is wat gespannen vanwege de koude oorlog en het land keert zich naar binnen. Zo ook in het stadje waar Vic en Melinda wonen. Hij heeft een drukkerij en houdt van mooie dingen, boeken in een verzorgde druk, zijn tuin, zijn voorliefde voor slakken en hun gedrag, goede muziek, lekker eten etc. Hun vrienden en zij genieten regelmatig van avondjes waarop de goede dingen des levens gevierd worden. Het koppel heeft 1 dochter, die meer aandacht krijgt van haar vader dan van haar moeder.
En dan komt het thema overspel in beeld. Vic weet het en het gebeurt gewoon in zijn huis, Melinda nodigt die gasten uit, ze eten, luisteren muziek en dansen. Een heel vreemde situatie waarin Vic zich uiterst vreemd gedraagt. Hij blijft expres lang op om het overspelige stel te treiteren. Eerlijk gezegd vind ik Melinda een draak van een vrouw en sociopaat Vic best sympathiek af en toe. Schitterend is het inkijkje in Vics psyche, bijvoorbeeld wanneer hij tijdens zo’n vriendenavond de minnaar van zijn vrouw in het zwembad om zeep helpt. De aanloop, de daad en de afwikkeling worden geweldig uitgewerkt vooral omdat Melinda Vic verdenkt. Maar ja, geen bewijs! Tja, er zal een tweede slachtoffer vallen en uiteindelijk verzeilt Vic in een psychose en valt er een derde. Ik vind het schijnbaar rustig kabbelende verhaal goed contrasteren met de realiteit en geef 4,5 dikke sterren.
3
Reageer op deze recensie
