Interessant gegeven en plot, mooie karakteropbouw personages, onevenwichtige stijl

't Jagthuys is het eerste boek dat ik van Merijn de Boer las. Het verhaal is mooi gevonden: een autistische man van 35, die tot dan toe altijd aan huis en moeder gekluisterd is geweest, valt ten prooi aan Vera, een seksueel zorgverlener. Het boek wordt verkocht als een liefdesgeschiedenis. Maar dat is het niet. Eerder gaat het over relaties die de schijn van liefde hebben. Mooi is dat en daarom las ik ook door. Hoewel vooral de eerste helft van het boek onevenwichtig overkomt qua stijl. De Boer wisselt prachtig geschreven scenes af met passages die nog twee redactieslagen lijken te missen, of die qua stijl en lengte niet helemaal lijken te passen bij de rest.
Halverwege het boek voert De Boer het tempo op en weet je als lezer dat de climax nadert. Het einde vind ik mooi gekozen, maar het voelt ook een beetje onaf, omdat je net iets meer reflectie of beschrijving zou verwachten.