Schrijfster is een beeldhouwer met woorden

Katrien gaat een schrijfclub leiden in de gevangenis. Luc schrijft, maar alleen in zijn eentje. Er ontvouwt zich een nieuwsgierigheid tussen beide hoofdpersonen. Wie is die ander en in wat voor wereld leeft hij/zij? En is die wereld zo anders dan de mijne?

In korte hoofdstukken vanuit wisselende perspectieven lees je mee met Katrien en Luc. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met een beeldende zin: échte zinnen van de gedetineerden waar de schrijfster écht schrijfclub mee houdt.

Bijzonder aan ‘Een van ons’ is dat het niet gaat over de misdrijven van de langgestraften of hoe zij of anderen daar nu op terug kijken. Het gaat om het menselijke, herkenning en ontmoeting tussen mensen die in twee door tralies en muren gescheiden werelden leven.

Het boek lijkt toe te werken naar een climax, maar die blijft uit. De schrijfstijl van Luc (die niet veel heeft met correct gebruik van interpunctie vanuit zijn intuïtieve schrijfwijze) werkte een beetje op mijn irritatiespier. Hoofdpersoon Katrien verspeelt halverwege door een niet door mij te snappen actie veel van mijn sympathie en onze relatie kwam niet meer goed. De personages hadden de kracht me te raken.

De taal van het boek is poëtisch. Het is regelmatig haast een gedicht of 'spoken word' en de samenhang tussen de verschillende delen maken het een compleet kunstwerk. Daarmee is het boek veel meer dan 'een verhaal'; Christine Otten is een beeldhouwer met woorden.