telkens een nieuw puzzelstukje van een plaatje dat steeds weer anders blijkt

Een vrouw met wapperende donkere haren, van achteren bezien, zittend op de rand van een hoge klif. Het is de voorkant van de nieuwe 'ik-vertrek' thriller van Marelle Boersma, 'Terug naar Cornwall'. Wie is het en wat doet ze daar? Wat is het verhaal hierachter? Dat is ook het gevoel dat het hele verhaal door blijft: wie is wie en wat is het verhaal erachter?

In korte hoofdstukken ontdek je als lezer steeds iets meer over de eigenzinnige, gesloten Jill, de curieuze band tussen de zussen Barbara en Abigail en de vriendschap tussen Elliot, Bob en James. Je blijft doorlezen en vindt steeds een extra puzzelstukje van een plaatje dat steeds weer anders blijkt. Op de achtergrond vormen de hoge kliffen van Cornwall het decor.

De kant van Jill, de hoofdpersoon, lees je in de derde persoon. Af en toe spring je naar het verleden. En wie is die geheimzinnige ik-figuur aan het einde van sommige hoofdstukken? Deze wisselingen in tijd en personages zijn herkenbaar en werken niet verwarrend door de opmaak die gebruikt wordt.

Boersma heeft met dit boek opnieuw een fijne thriller geschreven die je blijft lezen en lezen en lezen. De personages zijn gelaagd en hun onderlinge relaties complex. Ik kreeg soms het gevoel dat de schrijfster nét iets te veel wil met het verhaal. Dat neemt niet weg dat het een smakelijk boek is waarin je door de beeldende beschrijvingen echt wordt meegenomen naar Cornwall.