Liefde tussen de regels

Hemelse Rivalen van Rebecca Ross raakte me uiteindelijk diep, al had het boek een trage aanloop. In het begin had ik moeite om in het verhaal te komen: de opbouw is langzaam en ondanks de prachtige, poëtische schrijfstijl, bleef het te lang hangen in wereld- en karakteropbouw.
Maar zodra Iris naar het front vertrekt, verandert alles. Het verhaal komt tot leven: de grimmige sfeer, morele dilemma’s van journalisten en de dreiging van de godenstrijd voegen precies de lagen toe die ik eerder miste. De brieven tussen Iris en Roman, zonder te weten wie de ander echt is, gaven het verhaal een intieme, bijna magische lading. Dat briefcontact was voor mij een van de mooiste elementen.
De liefde tussen hen ontwikkelt zich langzaam, maar is oprecht, zacht en teder. Ross gebruikt die liefde prachtig als tegenwicht voor de oorlog en chaos om hen heen. Zonder te spoilen: het einde had ik écht niet zien aankomen!
Kortom: Hemelse Rivalen is geen snelle fantasy, maar een emotioneel, reflectief verhaal over liefde, oorlog en identiteit.