Als adolescent lees ik niet vaak engelstalige boeken, dit was misschien het tweede of derde. De nederlanstalige versie van dit boek heb ik niet gelezen en ik ben ook niet van plan het te doen.

Donna Leon weet hier weer een misdaadroman neer te pennen vol met humor, gedetailleerde beschrijvingen, gevoelens enzoverder. Wat voor velen een brok letters bij elkaar gedrukt mag lijken is voor mij, en voor anderen hoop ik, een heus lectuurmonster. Dat Donna Leon nog bibliotheken vol mag schrijven met boeken die je evenzeer meesleuren in de wereld van Brunetti als deze.