Indrukwekkend en ontroerend.

In De geheimen van de bodhiboom van Nguyễn Phan Quế Mai en vertaald door Mary Bresser, komen drie verhaallijnen samen.

In 1969 gaan Trang en haar jongere zusje Quýng van hun dorp weg naar Saigon om geld te verdienen, zodat hun ouders hun schulden kunnen afbetalen en hun vader geopereerd kan worden. Ze krijgen werk als animeermeisje in een bar.
2016, Phong, kind van een onbekende Vietnamese moeder en Amerikaanse vader die als pasgeboren baby te vondeling is gelegd, leeft aan de rand van de maatschappij. Door zijn zwarte huidskleur wordt hij als de vijand beschouwd. Hij heeft in weeshuizen en op straat geleefd en hoopt een visum voor de Verenigde Staten te kunnen krijgen, zodat hij en zijn vrouw een beter leven krijgen en hij hun kinderen een goede toekomst kan bieden.
2016. Dan is een Amerikaanse Vietnamveteraan die de verschrikkingen van de oorlog nooit echt heeft kunnen verwerken. Samen met zijn vrouw Linda gaan ze op vakantie naar Vietnam in de hoop dat Dan eindelijk het verleden achter zich kan laten.

Wat is dit een ongelooflijk mooi en ontroerend geschreven boek. Langzaam worden de drie verhaallijnen samengesmolten tot een geheel. Nguyễn Phan Quế Mai laat je met de hoofdpersonages uit de verschillende verhaallijnen meeleven, waardoor je een heel nieuw beeld krijgt van Vietnamoorlog. Ze laat zien welke gevolgen de oorlog heeft voor de Vietnamezen, de ameraziatische kinderen die tijdens en na de oorlog zijn geboren en vaak als uitschot worden gezien en behandeld, en de trauma’s die de veelal jonge soldaten hebben opgelopen.

“Het maakt niet uit wie een oorlog wint; het volk is altijd de verliezer.”

De geheimen van de bodhiboom is een boek dat diepe indruk maakt en wel even blijft beklijven. Door het gebruik van Vietnamese uitdrukkingen en de beschrijvingen van Vietnamese gewoontes en tradities, leer je de cultuur ook beter kennen. Ik heb enorm van dit boek genoten en kan het iedereen van harte aanbevelen.