Een inkijkje in het verleden van John Antink

De vergeten spion begint gelijk al spectaculair als er bij de Repair Club een man met een kunstbeen naar de tafel van John Antink komt, het been op zijn bureau legt en zegt dat dit been Johns schuld is. John heeft geen idee wie de man is.
Kort daarop ontploft er een bom en als daarna blijkt dat Alisha is verdwenen, is de chaos compleet.

Gelijk na dit begin zit je als lezer met een hoofd vol vragen. Je wilt weten waar Alisha is en wat er in het verleden is gebeurd waardoor de man zijn been is kwijtgeraakt en wraak wil nemen op John.
Het boek is opgebouwd uit verschillende verhaallijnen: het verhaal over de verdwijning van Alisha, het verhaal vanuit John die probeert uit te zoeken waarom de man het op hem heeft gemunt en natuurlijk de Repair Club die alles in het werk stelt om Alisha te vinden. Dit alles wordt afgewisseld met enkele dagboekfragmenten uit 1974 en 1975. Boven aan de hoofdstukken staat duidelijk aangegeven vanuit welk gezichtspunt wordt verteld, zodat het eenvoudig is te volgen.

Net als bij de vorige twee delen, is ook de schrijfstijl van dit deel sober en zakelijk, zonder extra uitweidingen. Hierdoor blijven de personages wat oppervlakkig, maar dat is hier niet storend, integendeel, deze stijl past uitstekend bij het hoofdpersonage John Antink en geeft de sfeer juist goed weer. Op Kenzie na zijn de leden van de Repair Club al gepensioneerd, maar ze blijven hun geheimen bewaren en dat maakt ze juist zo interessant.
De vergeten spion is geen thriller met veel actie, nagelbijtende spanning en veel plotwendingen. De spanning zit in het langzaam openbaren van het totale plaatje waardoor uiteindelijk de verschillende verhaallijnen samenkomen. Gelukkig is aan het eind niet alles hermetisch dichtgemetseld, zodat er nog ruimte is voor een volgend deel.