‘De Indiase Bruid’ van Karin Fossum - Een grote teleurstelling… of toch niet?

Het is niet moeilijk om te begrijpen waarover het gaat in deze thriller, de titel verklapt het namelijk al: een Indiase bruid. De flaptekst geeft mij nog de informatie dat deze Indiase bruid naar Noorwegen kwam, waar het verhaal zich afspeelt, om samen te wonen met haar Noorse man Gunder. De bruid wordt op een tragische wijze vermoord waarna een onderzoek wordt gestart. Meer informatie heeft de lezer niet nodig om te beginnen aan het boek, dat een 300-tal pagina’s bevat. Het leek mij goed te doen en de perfecte ontspanning voor tijdens de week.

Bij het kiezen van een thriller ging ik simpel te werk: de eerste thriller die ik zag staan nam ik uit de boekenkast, ik las kort even de flaptekst en besloot dan dat dit het boek zou worden dat ik ging lezen. Het was met opzet dat ik geen beoordelingen of recensies las, ik wilde me namelijk volledig laten verrassen door ‘De Indiase Bruid’ van auteur Karin Fossum. Zij is een auteur waar ik wel eerder van had gehoord en van wie ik wist dat zij al meerdere thrillers heeft geschreven. Het is dan ook niet abnormaal dat ik met hoge verwachtingen en met gemiddeld enthousiasme de thriller begon te lezen. Om eerlijk te zijn ben ik er nog steeds niet volledig uit wat ik van het boek vond, maar ik zou absoluut aan iedereen aanraden om het te lezen. ‘De Indiase Bruid’ las verrassend vlot, het was duidelijk dat Karin Fossum heel wat onderzoek had gedaan vooraleer ze dit boek schreef en de spanning werd goed opgebouwd. Eén iets stoorde mij gewoon enorm aan deze roman: een cliffhanger van jewelste, zonder dat er een vervolg bestaat. Het laatste hoofdstuk heb ik, echt waar, een paar keer opnieuw herlezen omdat ik dacht iets gemist te hebben. Voor mij was het een enorme teleurstelling dat, na de spannende laatste hoofdstukken waarin het mysterie leek opgelost te worden, het verhaal abrupt stopte. De lezer blijft achter met al zijn vragen waarop nooit een antwoord zal komen. Toch vergeef ik Karin Fossum en raad ik het boek aan iedereen aan: de thriller is té goed geschreven om te missen.

Wat me vooral opviel tijdens het lezen, was hoe goed alle personages werden beschreven, wat wel ten koste ging van het tempo doorheen het boek. Het is nodig om geloofwaardige karakters te schetsen, maar Fossum overdrijft hier soms in. De lezer vormt zelfs een beeld van het hele huis van het hoofdpersonage Gunder: elke kamer in zijn huis werd minutieus besproken. De positieve kant van de gedetailleerde omschrijvingen is natuurlijk dat je je al na enkele pagina’s een idee vormt over het hoofdpersonage Gunder en bij wijze van spreken wordt meegenomen in zijn gedachtengoed. Hij wordt wat zielig voorgesteld, een man die naar India gaat om daar zijn geluk te zoeken in de liefde, maar anderzijds voel je als lezer waarschijnlijk wel sympathie voor hem. Hij is zo’n type dat ‘het allemaal niet slecht bedoelt’ en wordt ook zo begrepen door de andere personages. Die andere personages, uiteraard ook allemaal in het extreme beschreven, zorgen allemaal voor een andere verhaallijn. Inspecteur Sejer heeft een huwelijk dat op de klippen loopt, tienermeisje Linda wordt verliefd op een politie-inspecteur en geraakt erdoor geobsedeerd, twintiger Gøran houdt er als casanova een heimelijke relatie op na met een getrouwde moeder et cetera. Deze verhaallijnen zijn helemaal niet zo belangrijk, maar Fossum weet goed dat ze deze dramatische, soms wat schandelijke verhaallijnen moet includeren om de lezer af en toe te laten ontspannen.

Een verhaallijn die naast het moordonderzoek op de vermoorde Indiase vrouw Poona loopt, is de verhaallijn van Gunder’s zus Marie. Zij heeft een ongeval gehad en ligt doorheen het ganse boek in een coma. Gunder en Marie hebben een zeer nauwe band en ook hier wekt Fossum sympathie voor het hoofdpersonage: zijn kersverse vrouw werd net vermoord en zijn zus ligt in een zware coma. Zijn stabiele leven kon niet meer dan dat worden uiteengespat.

Doorheen het boek gebeurt er eigenlijk niet enorm veel, wat me niet stoorde. De kleine verhaallijnen maakten het boek interessant genoeg. Pas op het einde van het boek wordt de spanning enorm opgebouwd: de casanova Gøran is de belangrijkste verdachte en wordt gedurende de laatste hoofdstukken verhoord. Er zijn bijna geen bewijzen en Gøran houdt zijn onschuld staande. Of hem dat nu echt lukt, weten we niet, want dan houdt het boek op. Er is op het einde van het verhaal dus geen echte moordenaar veroordeeld voor de koelbloedige dood op Poona. Karin Fossum wil waarschijnlijk dat de lezer zelf een oordeel velt over Gøran: is hij schuldig of niet?

Ik blijf hopen op een vervolg van ‘De Indiase Bruid’, maar raad in tussentijd iedereen het boek aan. Het kan zijn dat je gefrustreerd achterblijft nadat je het hebt gelezen, maar het is wel de moeite waard: je leert Fossum’s schrijfstijl en talent voor het schetsen van geloofwaardige personages kennen.