Een vrolijke coming-of-age van en door een veertienjarig meisje

Op de cover zien we Mich die in haar dagboek schrijft en de tekst tracht te verbergen voor haar broer Jo die de deur achter haar opent. En dat is waar het hier over gaat: het dagboek van Mich als veertienjarige. Of de verklaring in het voorwoord klopt is minstens aan een beetje twijfel onderhevig: als het al echt gebaseerd is op inzendingen van echte veertienjarigen, zal Cor Ria Leeman er toch wel flink in ingegrepen hebben om dit tot een vlot leesbaar geheel in dagboekvorm van te maken. Je merkt dan ook zeker niet dat er meerdere auteurs achter de teksten (zouden) schuil gaan.
Het is een dagboek, waarbij niet elke dag aan bod komt en sommige dagen heel wat meer tekst bevatten dan andere. We krijgen een inzicht in de intieme gedachten van Mich en de gebeurtenissen in haar dagelijkse leven. En dat waar een veertienjarig meisje zich zoal mee bezig houdt en belangrijk vindt. De tekst is gedeeltelijk een (gekleurd) verslag van wat er gebeurt en gedeeltelijk wat Mich denkt of vreest wat er zou kunnen/moeten gebeuren. Soms duurt het even voor de lezer door heeft wanneer de realiteit stopt en de fantasie het overneemt.
Mich heeft vriendinnen, woont in een leuk gezin met vader, moeder en een oudere broer, zit in een klas met een erg leuke juf en een aantal minder leuke leerkrachten. De oudere broer werkt aanvankelijk erg op haar zenuwen omdat hij een pestkop is (zoals oudere broers gewoonlijk zijn) terwijl Mich toch al niks van jongens wil weten, nooit zal ze trouwen en al zeker geen kinderen krijgen. Zeker niet als ze te weten komt waar de kindjes eigenlijk vandaan komen.
Als veertienjarige verandert ze langzaam van idee, noem het maar voortschrijdend inzicht, puberen of gewoon opgroeien. Een vriendinnetje heeft al opvallend grote borsten, bij Mich volgen we samen met haar de evolutie van plank over allerlei vormen van fruit to citroen en later een flink handvol. Dezelfde vriendin raakt zwanger een andere beroemd zich op een leger van aanbidders. Mich wordt ook zelf nagefloten waar ze zich aanvankelijk aan ergert maar dat ze mist als het in de winter te koud is om meisjes na te fluiten, of omdat ze te dik ingepakt zijn.
Ze krijgt kleine avontuurtjes met jongens maar die worden snel afgewimpeld, heeft virtuele relatie in haar gedachten en, na een jongen een blauw oog bezorgt te hebben, wordt ze verliefd, gedumpt en terug verliefd. En dan wordt ze vijftien en is het boek uit.
Kleine gebeurtenissen, grappig verteld in de vorm van sarcasme, naïviteit of slapstick door vergissingen of hersenspinsels uit de fantasiewereld versus de realiteit.
Het is een coming-of-age waarbij de zware kantjes er via de humor of contrasten fantasie-realiteit afgevijld worden. Van voor de tijd van woke toen er nog twee geslachten waren en jongen-meisje/man-vrouw normaal was. Ondanks dat is het ook vandaag perfekt leesbaar en zelfs een aanrader voor veertienjarige meisjes die nog altijd met dezelfde problemen zullen worstelen en misschien minder begrijpende ouders hebben of geen vertrouwensrelatie met vriendinnnen en leraressen hebben.