ontroerende roman

Dames op de Herengracht vertelt het verhaal van de drie vriendinnen Dorine, Julia en Lily.
Ze hebben elkaar leren kennen op een schildercursus in Griekenland. Nu, veertig jaar later, besluiten ze om te gaan samenwonen in een groot pand op de Herengracht in Leiden. Ze zijn van plan om voor elkaar te zorgen en hun motto is: we gaan hier verticaal in en er pas horizontaal weer uit!
Er komt nog een vierde huurder bij, Dolf, een temperamentvolle man die schrijver is.

Het boek bestaat uit twee delen. Het eerste deel wordt verteld Dorine en het tweede deel door Dolf.
Als blijkt dat Julia aan dementie lijdt, verandert de situatie voor iedereen. Vooral Dorine worstelt met haar gevoelens. Ze draagt al jaren een geheim met zich mee en ze weet niet hoe ze hiermee moet omgaan. Ook Lily en Dolf hebben in hun verleden het een en ander meegemaakt.
Ze gaan allemaal voor Julia zorgen en daardoor komen ze nader tot elkaar, wat hun vriendschap nog een stuk sterker maakt.

Het boek leest gemakkelijk weg. Het bestaat uit korte hoofdstukken, wat er voor zorgt dat je steeds verder wilt lezen. Het was vaak moeilijk om te stoppen. Ik werd soms ontroerd door het verhaal.
De vriendschap tussen de vrouwen is mooi beschreven. Het verhaal gaat geregeld terug naar het verleden waardoor je een goede indruk over de levens van de vriendinnen en over Dolf krijgt.
Het is zeker een aanrader om te lezen en ik geef dit boek 4 sterren.