Recensie Dagboek van een doorzetter

Tja..... zucht. Aan de ene kant herkenbaar maar soms zo herkenbaar als een spiegel en kreeg ik een beetje een hekel aan mezelf.
Een en al reactief i.p.v. pro-actief. En ze zit geheel in een slachtofferrol....
Ik werd het een beetje zat: " Ik ben zielig, ik heb een eetstoornis ,
niemand begrijpt mij....". Nee , nergens grappig of humor, maar veel zieligheid.
Of misschien ben ik nu te hard ?