Humoristische thriller

Een mooi omslag, zwart met in het wit de contouren van een zwangere vrouw, luidt het derde boek van Anne-Laure Van Neer (1975) in. Net zoals haar voorgaande boeken is de titel de voornaam van een vrouw of man, in dit geval is het Louise geworden. Louise is haar derde boek, na Justine en Maurice, beide genomineerd voor de Hercule Poirotprijs (2015, 2017). Het valt op dat de daders in haar boeken in de oudere categorie vallen.  

Anne-Laure Van Neer werkte voordat ze fulltime auteur werd als reisagent en beantwoordde klachten van reizigers. In die hoedanigheid werden haar literaire en creatieve talenten behoorlijk uitgedaagd, want hoe schrijf je op een aangename en verzachtende manier over de aanwezigheid van kakkerlakken in een hotelkamer?  

Anne-Laure Van Neer is ook een van de hoofdpersonages van het boek. Ze is zeven maanden zwanger, heeft haar vriend betrapt met een ander en is dakloos. Ze reageert op een advertentie van een goedkoop appartement in ruil voor wat hulp. Ze trekt in bij Louise en Roger, een ouder koppel. Louise is rond de zeventig, Roger iets ouder en dementerend. Ze komt er tot rust, al doet Louise af en toe vreemd. Er zit ook een kamer op slot en wanneer Anne-Laure een manuscript vindt, vraagt ze zich af of ze wel in een veilige omgeving terechtgekomen is. De hoofdrolspelers in het al dan niet fictieve manuscript zijn Louise, Roger en een lijk.  

Dit boek valt in de categorie van de komische thrillers. Niet alleen door de setting en hoe het ene voorval het andere bepaalt, maar vooral door de interventies van Agatha. Agatha is geen echt personage, ze zit in het hoofd van Anne-Laure en is haar rebelse alterego, een onruststoker die haar aanzet tot dingen die ze normaal niet zou doen. Noem het haar innerlijke stem. Zo is Agatha nogal wraakzuchtig en wil dat Anne-Laure wraak neemt op haar ex. Het ene voorstel is al hilarischer dan het andere. Die Agatha zou zomaar naar Agatha Christie kunnen verwijzen, want het boek start met een quote van deze schrijfster.  

Het boek, dat uit veertig hoofdstukken bestaat, bevat geen moeilijke of ingewikkelde zinsconstructies en leest vlot weg. Hoewel er constant wordt gewisseld tussen het verhaal van Anne-Laure en het manuscript dat ze leest, is het onderscheid door de opmaak in de tekst makkelijk te maken. Dankzij dit manuscript kan de auteur sprongen maken naar het verleden, technisch een goed idee.  

Geen nagelbijtende spanning, maar wel een zoektocht naar de echtheid van het manuscript en wat er werkelijk aan de hand is in het huis van Louise en Roger. Louise speelt zich bijna uitsluitend in het huis zelf af en dat maakt het speelveld klein; de mogelijkheden om een lijk te verbergen ook. De tijdsspanne is ook beperkt, want Anne-Laure is al zeven maanden zwanger wanneer ze intrekt bij Louise en Roger en de climax van het boek speelt zich af tijdens de bevalling.  

Voor lezers die houden van puzzelen, bizarre toestanden, spanning en humor is dit een aanrader.