Warrig verhaal, zoals het hoofdpersonage

Xavier Miralles is anesthesist die zichzelf volpropt met Propofol. Hij heeft een infuuslijn bij zichzelf aangebracht om daarin te injecteren. Hij gaat van die Propofol in combinatie met alcohol behoorlijk hallucineren en weet dan niet meer wat echt is en wat waan is. Dat maakt het voor de lezer ook lastig want hij is onbetrouwbaar.
Wanneer het leeggebloed lichaam van een neonazi in een flat gevonden wordt, moeten inspecteurs Elvira Muller en Andrej Ruzedksi deze moord oplossen. Snel en discreet want eigenlijk heeft de commissaris geen mensen vrij want er zijn geweldadige betogingen en demonstraties in het centrum. Wanneer een tweede lijk opduikt en de binnenlandse veiligheidsdienst zich er dan ook nog mee bemoeit, krijgen de twee het lastig om hun werk te doen.
Ik geraakte nooit in het verhaal, ergerde me dood aan het Propofol spuitende anesthesistje waar ik nooit mijn leven aan zou toevertrouwen. Ik weet niet goed wat ik miste of wat er teveel aan was, maar het kwam gewoon niet binnen bij mij.