Onafgemaakte chaos en vragen als toetje

In Wildvuur leren we een aantal mensen kennen uit een kleine kring; Vesper, Or, Inanna en Angr.
Inanna is moeder van de zevenjarige Vesper en de veertienjarige Or. Angr is de vreemde grote man met oranje/gele ogen die niet bij hun kring hoor en ook duidelijk geen Westwalder is. Nee, hij blijkt een Tarelaer. Een ras waar niemand ooit van gehoord heeft.
Angr is op zoek naar Vesper, omdat hij de Adal (god) van de Tarelaer is. Zij hebben elkaar ontmoet bij een van Vesper’s droomwandelingen. Vesper weet daar echter niets meer van. Angr gaat stug door, omdat zijn Adal de opdracht heeft gegeven om veranderingen te starten.
Ze worden alle drie meegenomen door de Tarelaer.
Uit dezelfde kring leren we Fir en Ardon kennen. Een boogschutter en zwaardvechter. Een met een voorliefde voor Inanna, de ander met een voorliefde voor Urwat. “
Als ze erachter komen dat Inanna en haar jongens zijn ontvoerd door die rare grote wezens, besluiten zij ze achterna te reizen en te redden.
Gedurende de reis komen we meer karakters tegen die een (tijdelijk) belangrijke rol lijken te spelen; Bellandar, Ygdriadne, Brega, en Ffidar.

Het verhaal begint meteen in de actie, echter door de snelle wisselingen van personages (Vesper of Fir met name) die niet duidelijk zijn aangegeven in het boek, was het in het begin onduidelijk wie nu wie was en wat ze deden of kwamen doen.
Die rommeligheid zit door heel Wildvuur heen en blijft niet alleen gespaard voor de personagewisselingen. Er zijn een hele hoop (onafgemaakte) verhaallijnen die als even belangrijk worden aangekaart terwijl ze dat niet zijn en zelfs vertragend voor het verhaal werken.
Aan het einde lijkt het een afrondend geheel te worden, tot er toch ineens weer een splitsing komt en het verhaal eigenlijk net gestart bleek te zijn.

Vesper, de hoofdpersoon van Wildvuur, waar het verhaal om draait is een eendimensionaal karakter. Hij blijft vlak en maakt ondanks de gebeurtenissen geen karakterontwikkeling door. Hij maakt aan het einde van het verhaal dezelfde keuzes als in het begin. Zijn broer Or maakt wel wat ontwikkeling door, maar blijft ondanks de ontwikkeling een vlak personage.
Fir en Ardon geven helemaal geen kleur. Zij lopen het volledige verhaal achter de feiten aan en lijken op deze manier geen functie of toegevoegde waarde te bieden.
De verhaallijn van Or met Ygdriadne heeft mijns inziens te weinig ruimte gekregen en vraagt om meer.

Elmar heeft een summiere beschrijving van Miravië gegeven. Zo blijft er voor de lezer nog genoeg te fantaseren. Soms had het wel gemakkelijk geweest om een kleine beschrijving of misschien een kaart in het boek te hebben. Dit geeft bijvoorbeeld iets meer duidelijkheid over de reisafstand, of hoe de verschillende dorpen/gebieden eruit zien en wat ze moeten trotseren om door die gebieden te reizen.

Het verhaal heeft zeker wel potentie, maar er is teveel gepropt in te weinig ruimte. Waardoor de lezer aan het einde met meer vragen overblijft dan deze gestart is. Het is duidelijk dat het boek is geschreven met de intentie voor één of meerdere vervolgen.
Waarom het eerste deel overigens ‘Wildvuur’ heet, ben ik tot heden nog niet achter. Het fluisterende woud word wel duidelijk gedurende de ontwikkelingen in het boek.
Zo zijn er nog meer vragen bij mij naar boven gekomen, maar ben ik toch niet enthousiast gemaakt om door te lezen in de vervolgen. De opbouw naar weinig/niets heeft mij het gevoel gegeven alsof ik het voor niks heb gelezen en ik in deel twee of drie ook niet veel wijzer ga worden.
Hou je van fantasy, reizen, onafgemaakte verhalen en veel chaos; dan is dit boek verder helemaal in jouw straatje.