Drie vrouwen, één schrijven

Roos, een gescheiden vrouw van vijftig met een saaie baan in een krap appartement. Madelief, dochter van vijfentwintig met een gebroken hart en boos op de hele wereld. Oma Loes, voormalig Dolle Mina en nog steeds een strijdster in hart en nieren.

Ze zijn allemaal familie van elkaar en ze kunnen niet met en niet zonder elkaar.
Wanneer Maddy met haar hebben en houden bij moeders voor de deur staat, doet Roos deze met beide armen openen. In de hoop dat het tijdelijk zou zijn, want zoveel ruimte was er niet in de flat.

Roos begint een dagboek om haar sores in op te schrijven en zegt tegen Maddy dat zij dat ook zou moeten doen. Om alles van haar af te schrijven. Oma Loes gebruikt de pen voor een andere manier, een daadwerkelijk boek. Over ouderen en hoe ze in de maatschappij afgedankt worden.

Gedrieen gaan ze de schriftelijke reis aan, met en zonder elkaar. Met nieuwe interesses en liefdes in het leven en ontwikkelingen in voor en tegenspoed.
‘Ook dat nog’ is een luchtige feelgoodroman die heel passend is in de huidige tijd. Niet omwille van de pandemie die ook zijn kop opsteekt in het verhaal, maar ook vanwege de strijd van oma Loes. Anya en Merel hebben het voor elkaar gekregen om in dagboekvorm een interessant en samenhangend geheel te vormen, waarbij de lezer lekker achteroverleunend meegevoerd wordt tot het einde. Er zitten niet veel plotwendingen in en ook geen verrassende uitschieters. Desondanks leest het prettig en ontspannend.
Wat ook erg leuk is, is de ontwikkeling van de karakters en zien dat het taalgebruik van de karakters mee veranderd.

Geen hoogstaande literatuur, maar lekker wegkruipen onder een dekentje met een kop thee.
Geschikt voor de komende seizoenen!