Schot in de roos

De titel sprak mij onmiddellijk aan en ook het feit dat het boek vergeleken wordt met De Dinsdagvrouwen die ik zeer goed vond.
De cover is eenvoudig en toch veelzeggend. Past perfect bij de inhoud van het boek.
Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel leren we Femke kennen als de vrouw die geleefd wordt. Ze is zichzelf kwijt. Het tweede deel speelt zich af in Frankrijk samen met haar vriendinnen. De hoofdstukken zijn kort en lezen vlot. Daardoor heb je de neiging om door te blijven lezen.

Ik ben aangenaam verrast door de schrijfstijl van Karin. Heel mooie vergelijkingen, levendige beschrijvingen en herkenbare situaties. Ze beschrijft het zoals het voor heel wat vrouwen voelt. Denk dat we allemaal wel iets herkennen uit ons eigen leven.

Het hoofdpersonage Femke is duidelijk even het noorden kwijt door een aantal gebeurtenissen in haar leven. Ze wil het terug op de rails of wil ze een ander spoor nemen? Karin geeft de twijfel heel mooi weer. Het is een echte worsteling. Door wat ze beleeft in Frankrijk krijgt ze een andere kijk op de dingen. Het is haar zoektocht naar zichzelf maar ook de zoektocht naar de verdwenen vriendin Hazel.

De vier vrouwen zijn erg verschillend en hebben elk hun verhaal waar Femke stilaan kennis mee maakt. Hun karakters heeft Karin goed neergezet. Het zijn niet echt de standaardvrouwen maar een bont allegaartje. Dat maakt het ook zo fijn.

Ik vind het een verhaallijn die fijn leest. Een verhaal waarin je als lezer steeds dieper wordt gezogen. Je wilt weten wat er gebeurde met Hazel en hoe Femke uit het hele verhaal komt. Wat is ze van plan met haar leven nadat ze van deze reis komt? Het is een roman met een vleugje spiritualiteit en best wel veel spanning naar het einde toe. Ik vind het einde heel mooi en ik kreeg netjes een antwoord op de vragen waar ik mee zat.

De midlifeclub is een knappe debuutroman. Ik wil graag nog meer lezen van Karin Belt in de toekomst. Het genre, roman met spanning is voor mij een schot in de roos.