traag, saai en absurd

Ik zag er erg naar uit om dit boek te lezen, echter gaande weg groeide de teleurstelling. Af en toe geeft Grünberg blijk van zijn meesterlijke schrijverskunst, maar vaker nog verliest hij zich zijn bekende obsessies, waaronder dat eindeloze lijden. De roman is traag en een beetje saai ondanks de vele absurde gebeurtenissen en dialogen. En de humor ontbreekt ook. De hoofdpersoon, een grensoverschrijdende psychiater, toont overeenkomsten met de kerels uit Huid en haar en Onze Oom, goed bedoelende idioten die uiteindelijk in hun eigen valkuilen ten onder gaan. In een interview nav het verschijnen van Moedervlekken zegt Grünberg nog niet klaar te zijn met hoofdfiguur Otto Kadoke; nou, ik eerlijk gezegd wel.