Het vierkant van de wraak wordt terecht een schot in de roos genoemd (als debuut). Al vind ik dat de beginscène nogal lang aansleept (de overval in de juwelierszaak). Waarschijnlijk was dit wel bewust gedaan door Aspe, om de vonk tussen Van In en Hannelore te doen overslaan. Die hoofdpersonages (aangevuld met Versavel) zijn misschien wel de sleutel van het succes. Een drinkende kettingroker als commisaris, een substituur die alle harten sneller doet slaan en een goedlachse homo. Maar natuurlijk moet het verhaal ook te pruimen zijn, en dat is hier zeker het geval. Al vond ik het spijtig dat de acties van de 'misdadigers' slechts vanop afstand verteld worden. De plot is spannend, al speelde Aspe op zeker door zijn inspiratie bij De dag van de jakhals te halen.