Katherine Howe. Achter, achter, achter van een heks uit Salem. Waar hadden we zoiets eerder gehoord? Juist die schrijvende nazaat van Maria Magdalena. Dan kan je vader maar beter bij de BVD geweest zijn. Kenners kunnen feilloos beide namen invullen. Het verloren boek van Salem bevat aardige stukjes geschiedschrijving. Maar is wel een beetje saai. Echt spannend wordt het nooit. Netjes geschreven. Nette hoofdpersonen op de gekke professor na. En een keurige verliefdheid. En dat er boeken zijn waarmee we nog echt kunt heksen. Ach sinds Harry Potter kijken we daar niet meer van op. In de VS werden heksen nog vervolgd toen de Nederlandse heksen allang gewone kruidenvrouwtjes waren geworden. Onze bloeiende economie had de angst voor heksen hier al vroeg laten verdwijnen. Na de Gouden Eeuw was er in Nederland geen plek meer voor. Daarom kregen we ook nooit een Salem. Amersfoort kende zo zijn processen, maar het liep allemaal wel los bij ons. Hoe dat in de VS anders liep lezen we bij Howe. Maar verwacht geen ruw, vuig heksenverhaal. Daarvoor worden de vriendjes te netjes gekust. Van een heks verwacht je wat meer hartstocht. Ze waren immers meesteressen in het verleiden en de sex. Kortom al die clichés die we gebruiken om vrouwen een slecht aanzien te geven. Om in clichés te blijven: meer een meisjes- dan een jongensboek. Niet slecht. Niet goed. Net zo braaf als het omslag.