De wilskracht om te overleven

De wilskracht om te overleven
De meisjes van Ravensbruck is het debuut van Anna Ellory en dat heeft ze goed voor elkaar. Ook al was ik door de titel wel een beetje op het verkeerde been gezet, ik verwachtte een verhaal wat vooral over Ravensbruck ging, maar ook over hoe het echte leven was na de val van de muur in 1989.
Miriam besluit bij haar tiranne man Axel weg te gaan en te gaan zorgen voor haar vader, die niet lang meer te leven heeft. Bij toeval ontdekt ze dat er een nummer getatoeëerd is op zijn pols. Miriam heeft nooit geweten dat hij in een concentratiekamp heeft gezeten. Ook roept haar vader om ene Frieda, maar Miriam kent geen Frieda, haar moeder heette Emilie. Dat maakt haar nieuwsgierig en ze gaat op onderzoek uit.
Wanneer ze opruimt vindt ze, in de kast van haar overleden moeder, een aantal brieven van een zekere Frieda uit het Ravensbrück kamp gericht aan haar vader, sommige van die brieven zijn in het Frans, dat zijn de liefdesbrieven aan Henryk. De brieven zitten verstopt in een jurk, die Frieda droeg in het kamp en bewaard is gebleven in een koffertje . Voor de vertaling van die Franse brieven komt Miriam in contact met Eva en ze worden goede vriendinnen, Miriam vindt veel steun bij Eva om uit haar relatie los te komen.
Er zijn drie verschillende verhaallijnen, elk op hun eigen manier erg heftig.
Het taalgebruik is mooi, bijna poëtisch te noemen maar dan net niet te, een boek dat door de verschillende verhaallijnen makkelijk leest, niet al te lange hoofdstukken.
In het begin van het boek kwam ik vrij traag in het verhaal, maar gaandeweg werd ik wel nieuwsgierig en soms ook emotioneel.
Het einde van het boek vond ik te snel, te veel feiten, de emotie en gevoel miste ik er.
Mei 2020, Wilma de Jong