Een Kathedraal

Met deze roman heeft Jan van Aken (1961) een prachtige historische vertelling het licht laten zien. Een boek van ruim 600 pagina's. Een nauwkeurige research moet hier aan vooraf zijn gegaan. Isodorus is de hoofdpersoon met een geweldig geheugen die een grote passie heeft, het bouwen van een kathedraal.
Dit rond 1715. De tijd waarin de katholieke kerk veel macht bezat maar door een dreigende schisma en 3 pausen meer met zichzelf, een strijd om de macht, dan met het volk bezig was. Het boek is geschreven in de ik vorm met sprongen in de tijd welke goed zijn te volgen. Isodorus trekt er op uit om zijn doel na te streven en komt in vele landen en situaties terecht. Het brengt hem in Samarkant om voor de wrede heerser Timoer Lenk een moskee te bouwen. De reis gaat verder tot in China.
Dan naar Konstanz waar een concilie is om de problemen binnen de katholieke kerk op te lossen. Hier zijn veel (kerkelijke)leiders aanwezig wat een grote aantrekkingskracht heeft op publieke vrouwen uit de omgeving om een cent extra te verdienen.
Isodorus wordt over verliefd maar weet zich niet echt te binden aan een vrouw. Ruw en meedogenloos wordt alles beschreven over het leven van die tijd. Veel wijn, geweld en seks. Isodorus denkt met al zijn kennis in zijn hoofd de omgeving hooghartig te kunnen besturen.
Een verhaal dat steeds meer de vorm aanneemt van een gedachte, een fantasie, in het hoofd van Isodorus, een ommegang. Een roman die staat als een kathedraal. Is Jan van Aken onze Ildefonso Falcones?