Meer dan 5,4 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Ijskoude middeleeuwse schaatspret met bloedvergieten

Wim van Schaik 17 juni 2009
Ook in dit tweede op zichzelf staande deel moet Adelia Aguilar enkele moorden oplossen. Ze heeft haar talenten als 12e eeuwse middeleeuwse detective al bewezen in een reeks van kindermoorden in Oxford. Nu dwingt de bisschop van St. Albans (haar ex-minnaar en vader van haar baby) haar om snel onderzoek te doen naar een zaak van nationaal belang.
Deze keer dreigt er een burgeroorlog vanwege de vergiftiging van Rosamunde, de lievelingsconcubine van koning Hendrik II Plantagenet. Zijn echtgenote koningin Eleanora van Aquitanië wordt als belangrijkste verdachte gezien, omdat zij jaloers zou zijn op haar rivale in de liefde. Tegelijkertijd smeedt zij ook plannen om met haar zonen een coup tegen haar echtgenoot te plegen. Onbekenden proberen Hendrik en Eleanora tegen elkaar uit te spelen, en de patholoog-anatoom avant la lettre gebruikt haar scherpzinnigheid om een bloedbad in Engeland te verhinderen. Gesteund door enkele getrouwen zoals haar vriendin Gyltha en de castraat Mansur trekken ze in een ijskoude winter naar een eenzame toren - midden in een labyrinth - waar Rosamunde gedood werd. Tijdens haar onderzoek worden ze gevangen genomen door de aanhangers van de opstandige koningin. Via een barre tocht door een besneeuwd landschap en over bevroren rivieren zoals de Theems bereikt het gehavende gezelschap het klooster van Godstow. Na enkele moorden weet Adelia hoe de complotten in elkaar steken. Uiteindelijk bevrijden de legers van Hendrik haar, wordt de aanstichter van de moord berecht en de koningin door Hendrik onder huisarrest gesteld.
Ariana Franklin schildert met veel inzicht het leven in het bijna polaire en wrede Engeland van de twaalfde eeuw. Ook de opzienbarende moord op Thomas Beckett wordt door haar in het verhaal verweven. Ze verklaart ook nog in het kort, waar het in het eerste deel van de avonturen van de (te) progressieve arts Adelia over ging. Helaas is het hoofdpersonage voor die periode wel erg overdreven geëmancipeerd, waardoor haar opvattingen enigszins ongeloofwaardig aandoen.
Ook door allerlei overpeinzingen wordt regelmatig de vaart uit het verhaal gehaald. Wel goed beschreven zijn de klimatologische omstandigheden – met veel geschaats - waardoor ik het regelmatig koud kreeg tijdens het lezen. Er is geen verklarende begrippenlijst te vinden, waardoor de ongeletterde lezer blijft gissen naar de betekenis van o.a. coracle – perineum – antifoon – lauden – responsorium – oblate – vigilie – wherry enz. Wél vindt men in de noot van de auteur enige nuttige uitleg over de gebruikte personages en over enkele andere interessante feiten uit dit historische moordmysterie. Een aardig boek zonder zinderende spanning, maar met genoeg interessante passages om uit te lezen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Wim van Schaik