Schitterende psychologische thriller

Esther is getrouwd met Stef. Samen hebben ze twee kinderen, Linus en Annabel. Wanneer Linus, haar oudste zoon, op een dag de overbuurman dood rijdt, stort de wereld van Esther in. Het onderzoek doet Esther nadenken over wat zij zou doen voor de mensen van wie ze houdt. Ze houdt van Stef en haar kinderen, maar ook van Jack. En wat heeft hij met dit alles te maken? Daarnaast houdt Esther ook van haar vader en zus, maar die relatie ligt toch ingewikkelder dan gedacht.


Het verhaal start direct na de gebeurtenis van het vreselijke ongeluk. Wat in het begin onduidelijk is over wat er precies is gebeurt, wordt verder in het verhaal uit de doeken gedaan. Met ieder hoofdstuk leren we meer over het leven van Esther en de mensen die hier deel van uitmaken. Naarmate het einde in zicht komt, lijkt het alsof de misdaad is opgelost, maar niets is minder waar. Tine Bergen geeft er een plottwist aan en als lezer blijf je verbouwereerd achter. 'Zullen we het liefde noemen' is niet voor niets een psychologische thriller. Het zet de lezers dan ook aan tot denken. Is het mogelijk om van meerder mensen tegelijk te houden? Wat zou jij doen voor de mensen waarvan je houdt? Zou je liegen, dingen verbergen of misschien zelfs iets erger doen om hen te beschermen?

Ik heb voor het eerst kennis gemaakt met Tine Bergen via haar reeks 'Het College'. Dit is een jeugdthriller reeks en heeft er meteen voor gezorgd dat ik fan ben geworden van Tine Bergen haar werk. Tine Bergen heeft als gave om je in het hoofd te laten kruipen van haar personages. Je leert de personages goed kennen en komt alles te weten over hun motieven en daden. Al zijn hun daden vaak niet goed te praten toch zorgt Tine ervoor dat er een logische redenering achter zit waardoor je niet anders kan dan meevoelen. Wat het ook interessanter maakt in 'Zullen we het liefde noemen' is dat de setting zo alledaags aanvoelt. Het zou ieder normaal huishouden kunnen zijn en blijft dus dicht bij huis.

Het boek bevat korte hoofdstukken en de dialogen lezen bijzonder vlot. Ik heb het dan ook in geen tijd uitgelezen. Het laatste hoofdstuk was zo spannend en vormde het perfecte einde. Daarna is het verhaal nog even blijven nazinderen. Zo hoort dit uiteraard bij een goede psychologische thriller.

Als dit je nog niet heeft overtuigd, kan de geweldige cover van dit boek het misschien wel doen. Deze is vrij simplistisch met de rode tekst die er echt uitspringt. Het hartje met de vingerafdrukken maakt het dan ook af. Ik was al onder de indruk van Tine Bergen na 'Het College', maar nu ben ik er zeker van overtuigd dat ze een geweldige schrijfster is. Niet enkel omdat ze net zoals mij een Leuvense thuisbasis heeft, maar vanwege het gevoel dat ze de lezer meegeeft. Het niet kunnen loslaten van een verhaal en het echt doen aanzetten tot nadenken. Waag je daarom zeker in de wereld van Esther en zoek mee naar het antwoord op de vraag: 'Zullen we het liefde noemen?'.