Het gaat nergens over

Af en toe maak ik eens een uitstapje naar een boek dat minder in mijn comfort zone ligt. Dit was er zo eentje.

Het gaat over Judith en Thijs die net getrouwd zijn als Thijs een hartaanval krijgt. Omdat de buren druk aan het verbouwen zijn, gaan ze met vrienden naar een boswachtershuisje waar Thijs kan herstellen. Dit huisje blijkt heel toevallig van een oude schoolvriendin te zijn.
Naast dit huisje ligt een volkstuincomplex waar de oude schoolvriendin eigenaar van is. Hier zijn wat tuinders die ook het verhaal in komen.
Het probleem is een beetje dat het allemaal hele fletse karakters zijn. Eigenlijk allemaal een beetje hetzelfde, waardoor het ontzettend moeilijk is om ze uit elkaar te houden (zeker omdat ze ook nog veel vergelijkbare namen hebben, zoals Guus en Guusje).
Het verhaal gaat ook eigenlijk nergens over en gaat ook nergens naartoe. Je wordt nergens verrast en het is ook niet spannend. Dat zou je met een dergelijke titel wel verwachten.
Er is ongetwijfeld een doelgroep voor dit soort boeken, maar ik hoor daar duidelijk niet bij.